Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.
Stine Jensen is filosoof, schrijver en programmamaker.
In films waarschuwen dreigende muziek en donderwolken in de verte je als er iets verschrikkelijks zit aan te komen.
Toen ik een aantal jaar geleden de bankzaken van mijn moeder overnam, leerde ik nieuwe kanten van haar kennen.
Terwijl Europa zich opmaakt voor Eurovision 2024, werd in alle stilte bekend gemaakt dat ik uitkom voor Denemarken bij het Eurovisie Songfestival 2025.
Binnen het uur was ik om: ik had zin gekregen in een baan bij defensie. Dat ik daar nooit eerder aan heb gedacht, is niet zo gek.
Rutger Bregman spoort ons in zijn jongste boek aan tot meer ‘morele ambitie’. Dat heeft hij geweten.
De afgelopen maand bracht Stine Jensen door met twee dikke, gulzige mannen. Vlak na elkaar verschenen de lijvige biografieën van Ischa Meijer en van Theo van Gogh. "Hoe onderhoudend ook, ik was er af en toe goed misselijk van."
Hoewel de Grote Uittocht op X in volle gang lijkt, zit Stine Jensen er nog, zij het met veel blocken, struisvogelen en negeren.
Vijf jaar geleden, op Nieuwsjaardag 2019, overleed George. Hij was 14 jaar oud. George werd in gevangenschap geboren en stierf in gevangenschap, achter prikkeldraad.
Even iets opbeurends: Hugh Grant als Oempa Loempa in de nieuwe Roald Dahl-verfilming Wonka. Maar The Little People of America, een vereniging die de belangen van kleine mensen behartigt, was niet blij met de keuze voor Hugh Grant.
Goed onderwijs is zuurstof voor de democratie. Alle ballen op het onderwijs! Logisch toch, wie vindt dit nu niet. Maar afgelopen week haperde mijn mantra.
Op grond van culturele sleutelmomenten komen mensen razendsnel tot hun morele posities. Bij eigentijdse conflicten wordt deze culturele bagage geactiveerd en ingezet. Maar dit culturele geheugen wordt in tijden van oorlog en snelle media ook gemanipuleerd en ingezet als propaganda.
Door onprecies te blijven, kunnen zaken totaal ontsporen, schrijft Stine Jensen. Ook in de #MeToo-beweging.
Deze week werd cartoonist Steve Bell na veertig jaar trouwe dienst door The Guardian ontslagen. Hij zou een antisemitische cartoon hebben gemaakt.
Stine Jensen wil met eigen ogen zien hoe een vrouw op het toneel rape-drugs neemt (in Brazilië wordt dat in de volksmond ‘slaap lekker Cinderella’ genoemd, vandaar de titel).
Even dacht ik per ongeluk een oude krant te lezen, toen ik afgelopen week vernam dat de ballen/sterrenbeoordeling bij de boekenrecensies in de Volkskrant verdwijnt.
De aflevering van Op1 waar Mona Keijzer en Caroline van der Plas te gast waren bleef door het hoofd spoken van Stine Jensen. „Het werd meta-televisie over de relatie tussen politiek en journalistiek.”
Afgelopen week kreeg ik in De Ongelooflijke Podcast een fraaie spiegel voorgehouden: de gelovige filosoof Rik Peels zei dat atheïsten even ‘onredelijk’ zijn.
Op de Hamline University werd het contract van een docent kunstgeschiedenis niet verlengd na een klacht van een student dat ze afbeeldingen van Mohammed in een online les had getoond. Wat in Amerika gebeurt kan ook hier gebeuren, meent Stine Jensen.
Uit recent onderzoek blijkt dat zo’n 80 procent van de Nederlanders niks heeft geregeld voor later. Eén van hen is de minister voor Langdurige Zorg en Sport, Conny Helder (64).
Suiker is mijn zwakke plek. Sinds mijn vroege jeugd ga ik voor de zoete beloning: bij sportwedstrijden zag ik reikhalzend uit naar de pauze (Raider!), tegenwoordig houd ik mezelf…
Vorige week sneuvelde de schaakrubriek van Hans Ree in deze krant. Hij schreef een fraai laatste stuk onder de noemer ‘Een eindspel’ dat hij opbeurend afsloot met de woorden van…
Het enfant terrible van Denemarken is terug. Lars von Trier, de Houellebecq van het hoge Noorden, lanceerde deze week in Nederland een nieuw seizoen van zijn culthit Riget (The…
Het begon met één leerling die tijdens de les haar hand opstak. Of zij en een paar anderen de les uit mochten.
Aan de eettafel: drie mannen en drie vrouwen, allen tiener in de jaren tachtig, volwassen geworden in de jaren negentig.
De film Tár maakt de pennen los. Ik vond het portret van de machtslustige dirigente, fenomenaal gespeeld door Cate Blanchett, een adembenemende ervaring.
Uiteraard doet taal ertoe, maar het woord ‘lelijk’ schrappen uit boeken van Roald Dahl maakt de wereld niet mooier, vindt Stine Jensen. „Juist het gesprek over ‘mooi’ en ‘lelijk’ ontbreekt in deze tijd.”
Zie ik het goed? Ja. Uit zes vagina’s moet ik raden welke besneden is. De afbeeldingen staan in Politiken, een serieuze Deense krant, bij een artikel over een zaak die de Denen…
Recente opstapmomenten in het nieuws doen Stine Jensen haar eigen stopmomenten overdenken. Weten wanneer je moet stoppen, is een kunst, concludeert ze. „Stoppen voelt altijd te vroeg.”
„Waarom worden grappen zo ‘moeilijk’ gevonden?”, vraagt columnist Stine Jensen zich af. „Ik denk dat het mede te maken heeft met de leescrisis.”
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/taxonomy/e0a65c4-Jensen%252C%2520Stine%252001%2520700.png)