Een nieuw huis in een nieuwe buurt

Luna Scheffer heeft geluk gehad, zegt ze. Vier maanden stond ze op de wachtlijst voor een woning in de Houthaven, een nieuwbouwgebied in Amsterdam tussen de Spaarndammerbuurt en het IJ. En ze hoorde bij de eerste lichting aan wie begin dit jaar een van de 89 deelwoningen is toegewezen.

Die deelt ze met twee andere jonge vrouwen, ook student. Hun gezamenlijke keuken/huiskamer: IKEA en Marktplaats, zoals in veel studentenhuizen. Hun eigen kamers zijn preciezer ingericht; die van Luna met strakke kasten en een eettafeltje; het laminaat heeft ze zelf gelegd. Grote ramen met uitzicht op de binnentuin met picknicktafels.

Luna (23) leidt het decentrale leven van veel jongeren. Tijdens haar master psychologie in Rotterdam loopt ze stage als psycholoog in Zwolle. En ze woont dus in Amsterdam, nog enigszins verbaasd hoe thuis ze zich hier meteen voelde. „Ik kende deze buurt totaal niet en dat geldt nog steeds voor veel mensen als ik zeg waar ik woon. Het is heel mooi, omringd door water, alle huizen verschillen van elkaar; geen domme woonwijk.”

Luna

Dit gebied werd in 1876 de nieuwe houthaven van Amsterdam, waar schepen gezaagd hout losten of complete stammen, die in ‘vlotten’ langs de kades moesten ‘verwateren’. Hardhout uit de tropen en heel veel zachter hout uit Oostzeelanden. De ‘eilanden’ tussen de voormalige insteekhavens dragen de oude namen van rivieren en steden in die regio: Memel, Reval, Wiborg, Stettin, Karlskrona. En waar ooit de houtloodsen stonden, staan nu woonhuizen in ‘pakhuisstijl’, de ‘retro-moderne’ bouwstijl die de laatste decennia zo populair is geworden.

Lariks, het naar zo’n Baltische houtsoort vernoemde appartementengebouw waar Luna en ruim tweehonderd andere jongeren wonen, is ook retro, maar het is een van een reeks gebouwen die variëren op de baksteenarchitectuur van de Amsterdamse School. Het is gebouwd in opdracht van Lieven de Key, een woningcorporatie die moderne sociale huurwoningen binnen de A10 bouwt. Mahonie is een tweede gebouw voor jongeren; Afzelia herbergt jonge gezinnen en vanaf 2025 kunnen kleine gezinnen en een- en tweepersoonsgezinnen terecht in Meranti. Allemaal hout.

In Luna’s woning zijn ze met drie vrouwen, maar er zijn ook gemengde units. Ze kenden elkaar niet van tevoren, maar werden gematcht op grond van een vragenlijst. Bij hun eerste ontmoeting „klikte het meteen”, zegt Luna, waarna ze het contract tekenden. Als een van hen zou vertrekken, kunnen de andere twee een nieuwe bewoner kiezen, zij het uit een door de verhuurder geselecteerde groep. ‘Deelwonen’ is nodig om het woningtekort te bestrijden, maar wil dat goed gaan, dan is een vorm van gemeenschapsgevoel noodzakelijk, reden waarom Lieven de Key in elk gebouw community builders heeft. De bewoners doen het ook zelf. Op de kop van het Revaleiland zijn houten vlonders waar bewoners het hele jaar door samen zwemmen. Luna ook – in principe. „Maar na de zomer is de klad er een beetje in gekomen”, zegt ze.

Brian

Martijn