‘Ze heeft me van kinds af aan in groen gekleed’

Bob

„Mijn kleding en mijn werk zijn – om het maar pretentieus te zeggen – één groot Gesamtkunstwerk. Ik heb aan The Swedish Academy of Realist Art in Malmö gestudeerd, een heel traditionele opleiding. Daar droeg ik simpele kleren en veel zwart. Sinds ik in 2020 ben afgestudeerd en terugverhuisd naar Amsterdam, ga ik juist steeds meer een kleurrijke, speelse richting op, zowel qua werk als qua stijl. Kleur is een geweldige manier om emoties over te brengen.

„Heleen heeft me van kinds af aan in groen gekleed, dat vond ze mooi bij mijn rossige haar. Mijn hele kast was olijfgroen, op de middelbare school heb ik dat een tijdlang geháát. Ik trok het wel gewoon aan, want er was niks anders en ik kreeg geen kleedgeld. Inmiddels vind ik groen juist mooi.

„Heleen blijft baas boven baas, wat stijl betreft. Ik vertrouw haar blind op dat gebied. Mijn gebleekte haar was ook haar idee. Ik ga nooit in m’n eentje naar een kledingwinkel, maar altijd met Heleen.

„Hans, mijn vader, kleedt zich ook heel goed. Hij draagt veel Maison Margiela en Dries Van Noten. De helft van mijn kleding is ooit van hem geweest. Ik heb het geluk dat we hetzelfde postuur en dezelfde schoenmaat hebben.

„Sinds kort maak ik zelf ringen van zilverklei. Een experimentje omdat ik geen geld heb om echte sieraden te kopen en ik wel een specifieke smaak heb. Ik hou heel erg van het fauvisme. Het moet er organisch uitzien, handgemaakt, niet te gelikt. Mijn tattoos zijn ook fauvistisch.

„Ik koop bijna alles tweedehands. Parels vinden tussen de rommel heb ik meegekregen van mijn ouders. Op vakanties struinen we met z’n vijven alle rommelmarkten en vintagewinkels af. En ik koop veel via Vinted. Dat is ook een geldkwestie hoor, nieuw kan ik designerkleding echt niet betalen.”

Heleen

„Mijn favoriete ontwerper is Dries Van Noten. Ik kús de grond onder zijn voeten. Hij vindt zichzelf elk seizoen opnieuw uit, maar blijft tegelijkertijd dichtbij zichzelf. Ik volg hem al vanaf m’n twintigste en elk seizoen is er weer iets dat ik móét hebben. Zijn kleurgebruik is onnavolgbaar, dat bewonder ik het meest.

„Ik draag veel kleur. Dat is geen bewuste keus, het gebeurt gewoon. Dan sta ik bij The Attico en denk ik ja, dat roze pak moet mee naar huis. Ik heb het speciaal voor mijn zestigste verjaardag gekocht, in de uitverkoop.

„Bob is heel goed met kleur. Zijn nieuwste schilderijen zijn explosies van kleur, enorm inspirerend. Onze kledingstijlen lijken op elkaar. Wat hij aan heeft op de foto zou ik ook kunnen dragen.

„Ik ben zo lang ik me kan herinneren met mode bezig. Mijn vader werkte in de financiële sector, maar had veel interesse in mooie dingen. Er ging bij ons thuis altijd een belangrijk deel van het inkomen naar kleding. Mijn moeder ging twee keer per jaar naar Max Mara en mijn vader heeft weleens het maandelijkse huishoudgeld, bedoeld voor boodschappen, opgemaakt aan een Missoni-vest. Wij, de kinderen, werden twee keer per jaar bij C&A in het nieuw gestoken. Dat vond ik niks. Vanaf mijn twaalfde had ik bijbaantjes om zelf kleren te kunnen kopen. Dan kocht ik catsuits bij Puck & Hans, die verafgoodde ik.

„Op m’n vijftiende ben ik in een schoenwinkel gaan werken, en sindsdien koop ik fanatiek schoenen. Het liefst zo uitgesproken mogelijk. Balenciaga-Crocs met een hak reken ik tot mijn favoriete schoenen.

„Ik kleed me als een tomboy. Jurken of rokken heb ik nooit gedragen, dat staat me gewoon niet. Ik draag regelmatig croptops, maar krijg er vaak commentaar op. Mag een blote buik soms niet meer als je zestig-plus bent? Wat een onzin. Ik pilates toch niet voor niks.

„Mijn motto is: one in, one out. Er komt niks in zonder dat er iets weggaat. Mijn garderobe is klein en rouleert snel. Ik hecht totaal niet aan kleren. Ik heb wat ik droeg tijdens mijn veertigste en vijftigste verjaardag bewaard en that’s it.”