‘Bij andere moeders dacht ik altijd: wat zien jullie er saai uit’

Rebecca draagt een blouse en een top van 10Days, een tweedehands broek van de Bijenkorf en enkellaarzen van Lina Locchi. Maurits een top van Paloma Spain, een broek van Issey Miyake, handgemaakte schoenen van Petrucha en drie kettingen, waaronder een cadeau van zijn vriend. Foto Jaimy Gail

Rebecca

„Mijn haar wisselt steeds van kleur. Mijn kapper verft het al dertig jaar en houdt net als ik van gekke kleuren. Met zulk haar val je tenminste op. Ik ben klein en oud, dus je moet een beetje je best doen om eruit te springen. Ik wil niet dat ik ergens ben geweest en mensen zeggen: ‘Was Rebecca er ook? Nou die heb ik niet gezien.’ Ik ben niet graag anoniem, dat heb ik altijd al gehad. En ik vind mensen over het algemeen leuk. Als je iets opvallends draagt, beginnen ze vaak een praatje met je.

„Maurits is van mijn vier zoons degene die het meest met mode heeft. Ik nam hem als kind altijd mee winkelen. Hij kleedt zich soms erg gedurfd en dat vind ik fantastisch. Vroeger dacht ik dat we samen een kledingmerk zouden ontwikkelen, maar dat is er nooit van gekomen. We winkelen ook niet meer samen, hij woont te ver weg. Maar we appen elkaar wel vaak foto’s van kleren.

„Ik koop mijn kleren al een jaar of twaalf bij 10Days. Het is modisch, sportief en makkelijk te dragen. Ik hou niet van stijve merken. En de mensen die in hun winkel in de Westfield Mall of the Netherlands werken zijn heel aardig. Ik kom er het liefst om de drie weken, want ze vernieuwen de collectie in de winkel vaak.

„Ik heb nog hartstikke mooie kleren van twintig jaar terug. Mijn stijl is wel wat comfortabeler geworden, dat is nodig op mijn leeftijd. En ik ben niet zo jurkachtig meer. Ik ben kleiner geworden, waardoor jurken minder leuk staan. Maar ik heb nog steeds veel plezier met kleding.

„Ik ben er altijd al mee bezig geweest. Ik heb twintig jaar in een exclusieve stoffenwinkel in Delft gewerkt. Mijn vader, die ik nooit gekend heb [Piller was een baby toen haar ouders en twee zusjes naar Sobibor werden gedeporteerd], was kleermaker. En ik heb het idee dat de familie van mijn moeders kant ook creatief was. Het hoeft natuurlijk niet van een familielid te komen, je kunt het ook gewoon zelf ontwikkelen, maar ik vind het wel een geruststellend idee om het van familie te hebben.”

Maurits

„Ik genoot als kind al heel erg van hoe mijn moeder zich kleedde. We woonden in Maasland, een klein dorp waar het niet gangbaar is om eruit te zien als zij, dat maakte het extra leuk. Bij andere moeders dacht ik altijd: wat zien jullie er saai uit. Mijn moeders kast was mijn speeltuin. Ik trok alles aan. Alleen binnen hoor, buitenshuis durfde ik dat niet. Ik heb van mijn moeder geleerd dat je lol kunt hebben met mode.

„Het is een beetje psychologie van de koude grond, maar ik denk dat het opvallen mijn moeder een veilig gevoel geeft. Als ze voor het eerst bij een bridgeclub is waar ze niemand kent, weet iedereen toch altijd waar de mevrouw met het rode haar zat en hoe laat ze is weggegaan. Het creëert getuigen.

„Ik vind het fantastisch als mensen – mannen, vrouwen of alles er tussenin – kleding als genderexpressie gebruiken. Zelf voel ik me wel man, maar ik vind dat er meer past binnen het hokje dat voor mannen is gereserveerd. Ik draag regelmatig rokken en jurken. Veel te weinig mannen nemen die vrijheid.

„Als het makkelijker en veiliger zou zijn, zou ik me nog uitbundiger kleden. Nu kies ik de momenten uit, ik denk na over waar ik naartoe ga. Mensen kunnen heel erg staren, daar ben ik niet altijd voor in de stemming. Toen ik net begon als schrijver dacht ik dat ik me een beetje moest inhouden met kleding om serieus genomen te worden. Inmiddels voel ik me veilig genoeg in die wereld om te dragen wat ik wil.

„Kleding kan m’n dag beter maken. Juist als je je niet goed voelt, is het goed om aandacht te besteden aan jezelf. Als ik een rotdag heb, kijk ik naar beneden en denk ik: o nee, ik had al besloten dat het vandaag gezellig zou worden. Dat helpt echt. Je mooi aankleden is ook een geste naar andere mensen toe. Het zegt: ik doe m’n best voor jou; voor je verjaardag, voor je boekpresentatie of voor het feit dat je pasta voor me hebt gekookt.

„Ik heb nog even gedacht dat ik van mode mijn beroep moest maken. Maar toen ik eenmaal aan het Amsterdam Fashion Institute studeerde, besefte ik dat ik me liever met kleding bezighoud als consument.”

Fotografie Jaimy Gail
Haar en make-up Vannessa Chan