Seinstra geeft voorbeeld aan alle vrouwen

Seinstra is winnares, maar ze is vooral bescheiden. “Ik weet wel wat ik kan, maar ik loop er niet mee te koop”, zei ze nadat ze in maart met overmacht de KNSB-Cup had gewonnen, een wedstrijdenreeks op kunstijs. Seinstra heet ook nuchter te zijn, maar in Leeuwarden was ze zaterdag vooral geëmotioneerd. Door de massa langs het ijs, door de zwaarbevochten zege. Zowel tijdens de wedstrijd, in haar eigen provincie, als na de wedstrijd pinkte de winnares tranen weg.

Tweehonderd kilometer is voor vrouwen “een heel eind”, onderstreepte Seinstra. Nog geen uur na Henk Angenent finishte de 28-jarige Friezin als eerste vrouw. De mobiele telefoon in haar achterzak had ze tijdens de wedstrijd niet hoeven te gebruiken. In nood, bijvoorbeeld bij het stukgaan van de schaatsen, had ze haar vriend kunnen bellen, die op een motor langs de route reed. Of zo’n modern apparaat wel bij de Elfstedentocht past? “Als je die mogelijkheid hebt, moet je hem gebruiken.”

Seinstra stond er twee dagen voor de Elfstedentocht, na de Westlandmarathon, een beetje eenzaam bij. Ze had de zestig kilometer lange wedstrijd gewonnen en moest wachten op de huldiging. Tijdens de rit was bekend geworden dat zaterdag de Elfstedentocht zou worden gereden. ‘Yes’, dacht ze. Eindelijk was er dan die Elfstedentocht, waar de postbestelster uit Sint Johannesga een jaar geleden al zo vurig op hoopte.

Zaterdag, op de Bonkevaart, spookten aanvankelijk beelden door Seinstra’s hoofd van het NK op natuurijs, afgelopen maandag in Ankeveen. Vrijwel de gehele wedstrijd had Seinstra bij harde wind op kop gereden en Jenita Smit uit de wind gehouden. Smit profiteerde daar op de laatste honderden meters van. Op de Bonkevaart liet Seinstra Gretha Smit, de zus van Jenita, op kop rijden om vervolgens zelf de hoogste eer op te eisen. “Deze keer verrassen de zusjes Smit me niet.” Het publiek gaf haar op de laatste meters “vleugeltjes”.

Na een weinig opvallende loopbaan als langebaanschaatsster koos Seinstra voor de marathon. “Ik dacht altijd dat ik geen natuurijsrijder was”, zei ze vorig jaar in Schaatsmagazine. “Ik zat veel te diep. Ik dacht dat het vooral ging om kilometers maken. Maar je moet ook je techniek aanpassen. En dan nog is het moeilijk.” Van haar overstap heeft ze geen seconde spijt gehad. Ze werd vorige week zaterdag op de Vechtsebanen in Utrecht Nederlands kampioene op kunstijs, haar eerste nationale titel. Twee keer won ze de Alternatieve Elfstedentocht. In de strijd om de KNSB-Cup gaat Seinstra opnieuw aan de leiding.

Haar succes straalt ook af op Henk Gemser, coach van de mannenkernploeg. Seinstra riep in de zomer van 1995 zijn hulp in. Gemser bracht meer afwisseling in haar training. Vroeger trainde ze alleen, naar eigen inzicht en met veel duurwerk. Tegenwoordig brengt ze de zomer door met skeeleren, mountainbiken en wielrennen.

Het grootste deel van de Elfstedentocht reed ze met Gretha Smit tussen mannelijke wedstrijdrijders. Tijdens het Open NK, een jaar geleden in Oostenrijk, sloot Seinstra moeiteloos aan bij de mannelijke kopploeg die haar passeerde. Veertig kilometer lang hield ze Evert van Benthem, Richard van Kempen en Piet Kleine bij, maar de kracht ontbrak om kopwerk te doen. Totdat Kleine Seinstra uitdaagde. Ze nam de kop over, maar de mannen vonden het niet hard genoeg gaan en verwezen de Friezin weer naar achteren.

Voor sommige wedstrijdrijders was de aanwezigheid van Seinstra en Smit zaterdag een zegen. “Er waren mannen die blij waren dat wij erbij zaten”, zegt de Friezin. Tijdens de huldiging riep Seinstra alle vrouwen op om “alsjeblieft” te gaan marathonschaatsen. “Want daar heb je veel plezier in.”