Vanwege het coronavirus werken onze medewerkers thuis.
Marijn de Vries is oud-profwielrenner en journalist.
Het begon met de naam: Selma Konijn. Kanovaarder. Kano-Konijn. Wat heb ik soms toch een kinderachtig brein.
Marijn de Vries
Ik ben dat paternalisme soms zo zat. Daarmee doel ik niet direct op Sven Kramer, die voelt zich gewoon op zijn edele delen getrapt omdat hij heeft verloren. Nee, ik bedoel de paternalistische teneur in het algemeen. De teneur van ‘doe dat toch niet, meisje’.
De verschillen tussen mannen en vrouwen fascineren me, en in de sport worden die vaak behoorlijk uitvergroot.
Mon cher Mathieu, je suis désolée. Ik had natuurlijk ook gewoon ‘sorry’ kunnen schrijven, maar me in jouw moeders taal verexcuseren lijkt me passender.
Eigenlijk had ik willen schrijven over de chicane voor het Bos van Wallers, de dranghekdriehoek die op het laatste moment vlak voor de gevaarlijkste kasseienstrook van…
Hij stopt, klikt zijn voet uit het pedaal en neemt de zonnebril van zijn gezicht. Met zijn hand veegt hij langs zijn slaap. Na de eerste vraag begint hij: we hadden afgesproken op de Kanarieberg te gaan. We zaten goed in positie, Wout riep naar mij: „Gaan!”
Wleven niet meer in de jaren vijftig, toen vrouwen niet zelfstandig een bankrekening mochten openen. Een op zichzelf staande profclub voor vrouwen zou in deze tijd toch mogelijk moeten zijn.
Ik ging een pannenkoek eten met Hennie Kuiper. Hij nam er eentje met spek en kaas, net als ik, en deed er veel poedersuiker op.
De slechtvalk is de Max Verstappen onder de dieren. Wist u dat hij in duikvlucht een snelheid van wel 350 kilometer per uur kan halen?
Deze zomer zullen er op de Olympische Spelen van Parijs voor het eerst hotelkamers zijn waar atletes die borstvoeding geven, terechtkunnen met hun baby’s, vlak buiten het…
Uit een niet-representatief onderzoek uitgevoerd door mezelf blijkt dat Femkes wolven in schaapskleren zijn. Het begon met Femke Heemskerk. En nu hebben we Femke Kok en Femke Bol.
Hoe zal ik me voelen als ik ooit tachtig of zelfs honderd word? Zal ik dan nog kunnen fietsen? Ik voel me nu fysiek niet veel anders dan twintig jaar geleden – maar de tijd spaart niemand.
Noortje en Bregje de Brouwer zijn twee verschillende vrouwen, niet één. Maar als Marijn de Vries naar ze kijkt, twijfelt ze telkens weer.
De vrouwentak van het wielrennen gaat als een straaljager. Vijf jaar geleden reden vrouwen op het hoogste niveau nog voor een broek, een shirt en een onkostenvergoeding.
In de topsport wordt langzaam maar zeker meer gekeken naar „het totale vrouw-principe”. Geleidelijk dringt door dat een vrouw toch echt een andere topsporter is dan een man.
Pas toen ik topsporter werd, op mijn dertigste, heb ik leren luisteren naar mijn gevoel. Elke ochtend als ik wakker werd, ging ik met mijn ogen dicht mijn lichaam langs.
Ik was vergeten hoe het voelde. De zon scheen overvloedig, alsof hij wat goed te maken had – en dat was welbeschouwd ook zo.
Je weet pas wat je mist als hij er straks niet meer is, dacht ik deze week. De taferelen die hij schetst in een minuutje, enkel met woorden.
Ik weet niet, Sherida, of je de speech kent van Becky Hammon, basketbalcoach uit de Verenigde Staten. Deze zomer werd ze opgenomen in de Hall of Fame.
De opmerking van een ouder bij zwemles dat het diploma 1.500 euro heeft gekost aan lessen, zet Marijn de Vries aan het denken. In vier jaar verdubbelde het aantal kinderen zonder zwemdiploma. Geldgebrek is een schokkende reden daarvoor.
Ik leg bananen in mijn winkelmandje, en zoals altijd denk ik aan Karolien Florijn. Aan hoe ze de eerste banaan van mijn tros in haar holle kies zou stoppen, onderweg naar huis.
Ik wil bellen blazen, maar het regent. Elke bel die ik zou maken, knapt direct, alsof hij nooit bestond. Ik wil bellen blazen en ze fonkelend zien stijgen.
Lieve Sinterklaas, Dit jaar hoef ik zelf niets te hebben, maar ik vraag u wel graag iets. Want u komt als geroepen, en precies op tijd.
„Mijn vader had een plan. En ik moest me aan dat plan houden.” Ik lees het interview met Max Verstappen in Time Magazine. Max vertelt over zijn opvoeding. En over zijn vader. Dat doet hij bijna nooit. Hij vertelt summier, en zet daarmee een deur op een kier.
Brian Brobbey is te vaak uit balans, las ik bij de NOS. Nogal wiedes dat hij uit balans is, dacht ik, met alles wat er bij zijn club gebeurt. Maar zo bedoelde Roy Makaay het niet.
Wedden dat dit een test is voor de mannen-Tour? De eerste Tour de France Femmes bevatte meteen een experiment: koersen over witte grindstroken in Noord-Frankrijk.
Als ze blij is, radslagt ze voor me uit. Niet doen, zou ik kunnen zeggen, de straat is vies. Ik laat haar. Ze kijkt niet om, ze radslagt door tot ze bij een paaltje is.
De gouden zonnestralen van oktober, de Ronde van Lombardije en de blonde krullen van Berend, die voor altijd vier jaar is.
:format(webp)/s3/static.nrc.nl/bvhw/wp-content/blogs.dir/114/files/2022/06/vries-marijn-de-2022-05-02-700-web.png)