Naar het boek van Toon Tellegen: innemend theater over liefde tussen ‘oude vrouwtjes’

Ze schuifelen voetje voor voetje naar elkaar toe of komen rustig met een pannetje uit de keuken. Ze zitten naast elkaar op een bankje, zoeken toenadering of vertrekken. De scènes in Twee oude vrouwtjes van theatercollectief Thomas, Sacha en Jos zijn schetsen: plukjes leven van steeds twee vrouwen op leeftijd.

Eigenlijk zijn de ‘vrouwtjes’ uit de titel niet met z’n tweeën: ze zijn met veel meer en zouden evengoed ‘mannetjes’ kunnen zijn (of beter nog: ‘mensjes’). Het zijn duo’s die al lang samen zijn of elkaar juist net tegenkomen, die verdrinken in geluk of juist besluiten dat het genoeg is geweest.

Performers Thomas van Ouwerkerk, Sacha Muller en Jos Nargy baseerden zich voor deze voorstelling, die vorig jaar al te zien was op Theaterfestival Boulevard, op de gelijknamige verhalenbundel van Toon Tellegen. Hij is vooral bekend door zijn dierenverhalen, maar schreef ook andere boeken, altijd in heldere taal en met een filosofische onderstroom. Thomas, Sacha en Jos maakten al meer performances naar aanleiding van zijn vertellingen.

Huiselijk

In de korte scènes struikel je nu zomaar een leven binnen en krijg je een inkijkje achter een willekeurige voordeur. „Twee oude vrouwtjes in een huis in de binnenstad”, begint een van de verhalen bijvoorbeeld. Of: „Op een ochtend kwam het ene vrouwtje thuis en zei: ‘er is een ander in mijn leven’.” De scènes wisselen van alledaags naar surrealistisch, maar het zijn allemaal huiselijke momenten, die de acteurs liefdevol spelen.

De performers dragen rokken boven hun sneakers, slaan een doek om of zetten een bril op. Daardoor staan er bij ieder verhaaltje weer twee andere personages op de planken. Tussen de intieme, humoristische of breekbare scènes door lezen de acteurs brieven voor die zij tijdens het maken van de voorstelling aan elkaar schreven. Zo wordt ook voelbaar wat het boek voor hen betekent. Een van de performers prijst de (re)presentatie van liefde tussen personen van hetzelfde geslacht, die in het boek zo vanzelfsprekend is; een ander vindt het heerlijk om eens niet met zijn ‘mannelijke energie’ bezig te zijn op het toneel. Dit geeft de verhalen een extra dimensie en plaatst ze in een breder perspectief.

De voorstelling kent komische momenten, maar er hangt ook een onheilspellende tijdelijkheid boven de scènes: steeds ligt de dood op de loer, of het einde van een liefde. Maar meer dan over sterven of vertrekken gaat Twee oude vrouwtjes over genegenheid en over wat er tussen twee mensen kan ontstaan – ongeacht leeftijd of geslacht.