Dit zijn de favoriete foto's van onze fotografen

Merlijn Doomernik

Ik hou van beelden die ter plekke ontstaan, maar een weloverwogen concept suggereren. In februari 2023 was Micha Wertheim op bezoek in de studio, we gingen foto’s maken voor de publiciteit rondom zijn toen nog geheime missie: de oudejaarsconference. Omdat onze samenwerking al jaren teruggaat, hadden we niet veel aan voorbereiding gedaan en ook geen concrete ideeën om te verbeelden. Deze foto waarin Micha de wereld voorzichtig bespiedt vanuit een veilige wollen schulp, was niet bedacht maar het resultaat van minimalistische improvisatie.

Eric Brinkhorst

Op 15 maart 2023 kwam de BBB bijeen in café Boode in Bathmen voor de uitslag van de Provinciale Statenverkiezingen. Boegbeeld Caroline van der Plas beseft bij de eerste uitslag (Noord-Holland ) dat ze de grootste partij van Nederland wordt. BBB lijkt op dat moment met 17 afgevaardigden in de Eerste Kamer te komen. Van der Plas stond die avond het middelpunt van de belangstelling. Ik was erg blij met deze plaat. Caroline in extase centraal in de menigte.

Chris Keulen

Klimaatactivisten in Lützerath (NRW) bereiden zich voor op de evacuatie door de Duitse politie. Lützerath, een klein dorpje dichtbij Roermond, zal in de bruinkoolgroeve verdwijnen. Volgens schattingen van het Deutsche Institut für Witschaftsforschung is de bruinkool onder het dorp niet essentieel voor de Duitse energievoorziening, hetgeen ook de overtuiging is van de activisten. Het was de bedoeling om zo lang mogelijk verzet te bieden, maar de overmacht van de politie was enorm.

Saskia van den Boom

Deze foto is gemaakt in het huis van de familie Sloëtjes die er van de jaren vijftig tot tachtig woonde. Zoon Henk hield het huis precies zoals het was, waardoor je een uniek inkijkje krijgt in hoe het gezin hier leefde. Een nostalgisch gevoel bekruipt me. Het is bijzonder te zien dat veel spullen die het stel tijdens hun huwelijk kreeg, hun leven lang zijn meegegaan en nog altijd in het huis liggen. Daarom raakt deze foto me. Het houdt de kijker en ook mezelf een spiegel voor in de huidige wegwerpmaatschappij, waar we op alle vlakken geluk proberen te kopen. 

Annabel Oosteweeghel

Deze foto is een onderdeel uit een nieuw project over de kostuumcollectie van Adelheid Feryn, die in 2019 op 65-jarige leeftijd plotseling overleed. Adelheid woonde 34 jaar in Leiden met de slavist Andries van Helden. Door haar overlijden werd Andries geconfronteerd met haar enorme modecollectie: kleding, schoenen en hoeden van voornamelijk Belgische ontwerpers (Dries van Noten, Martin Margiela etc.). Ze zal tijdens haar leven het straatbeeld van Leiden aanzienlijk hebben opgevrolijkt en van enige Vlaamse zwier hebben voorzien. Ik kreeg de bijzondere opdracht om een fotoserie te maken met een selectie van haar mooiste stukken. De Belgische actrice Lize Feryn, tevens nicht van Adelheid Feryn, bleek de juiste persoon te zijn om de kleding te laten herleven.

Dieuwertje Bravenboer

Als in één beeld alles bij elkaar komt. Ik maakte deze foto een aantal dagen na de zware aardbevingen in Turkije en Syrië. Al gauw werd er ook in Nederland van alles op touw gezet om de aardbevingsslachtoffers te helpen. Zo ook in Deventer, waar een op de tien inwoners van Turkse komaf is. Na het vrijdagmiddaggebed en het begrafenisgebed telt het moskeebestuur het ingezamelde geld. Een tafel vol briefgeld, serieuze blikken, vele helpende handen en de Turkse vlag in de achtergrond verwijzen in één blik naar het verhaal van dat moment.

Flip Franssen

Ondanks een politieke crisis in Den Haag vanwege de gezinshereniging voor statushouders opent Premier Mark Rutte het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek. Hij is de hele middag aanwezig en haast zich tegen de avond naar Den Haag, waar het kabinet diezelfde avond valt. Het zou na 13 jaar zijn laatste openbare optreden als missionair premier zijn.

Mona van den Berg

De Yezidi-meiden op de foto hebben ongeveer de leeftijd van mijn dochter, alleen verblijven zij al heel lang in Nederland zonder verblijfsvergunning, verhuizend van de ene gezinslocatie naar de andere. Wat ik vooral zag waren pubermeiden, zoals mijn dochter. Een paar maanden geleden zocht ik ze op in Burgum. Ik heb deze foto gekozen, omdat ik erg schrok van het feit dat zij zijn uitgezet en inmiddels in Polen verblijven.

Lars van den Brink

Een van mijn favoriete beelden van dit jaar is mijn portret van de cultuurhistoricus en schrijver Panashe Chigumadzi dat ik maakte voor NRC. Geboren in Zimbabwe en opgegroeid in het Zuid-Afrika van president Mandela behoort ze tot de ‘born-free’-generatie. Zelf zegt ze daarover: „Wij zouden opgroeien in een maatschappij zonder apartheid, een ideale, liberale democratie, mede dankzij de beste grondwet ter wereld, was het idee. Maar dat werd een desillusie… Mijn generatie duwt juist de gedachte omver dat de geschiedenis voorbij is. Je moet altijd rekening houden met het verleden.”

Bij portretten met Nederlandse mensen probeer ik altijd om thuis af te spreken of op een plek waar de geportretteerde een persoonlijke relatie mee heeft. Op die manier kan ik de omgeving gebruiken om context te geven aan het beeld, en aan te sluiten bij zijn of haar verhaal. In het geval van buitenlandse schrijvers of kunstenaars is het altijd spannend of dat lukt op de plek die je aantreft. Na twintig minuten (steeds radelozer) zoeken, in een conferentiezaaltje van het Casa Hotel in Amsterdam, zag ik een roze wand en deze zwarte stellage waar een plant in stond. Het bleek een passend object om Panashe Chigumadzi in ‘op te sluiten’. In nauwe samenwerking met haar maakten we samen dit beeld dat aansluit bij haar verhaal. 

Merlin Daleman

Tijdens de Heldersfees was ik op zoek naar het gelukkige karakter van Hellendoorn en de grote gemeenschapszin in het dorp. Heerlijk om te zien hoe de mensen samen genoten van deze feestweek. De manier waarop de personages kijken was voor mij een mooi moment, ze kijken allemaal verschillende kanten op en toch zijn ze verbonden aan elkaar (letterlijk). In het meest gelukkige dorp van Nederland is (nog) niet iedereen vrij. 

Walter Herfst

Mijn keuze valt op deze foto, omdat deze plek een diepe indruk heeft gemaakt in het kader van klimaatverandering. In maart was ik in Catalonië. Een magische plek, waarbij het lijkt alsof Atlantis is blootgelegd in het landschap. Nog steeds kampt deze regio met een ernstig watertekort. Dat heeft niet alleen gevolgen voor de landbouw, industrie en toerisme. Het heeft ook directe gevolgen voor de bevolking van Catalonië, die momenteel te maken heeft met waterrantsoenen. Sommige gebieden krijgen slechts enkele uren per dag toegang tot de waterkraan.

Olivier Middendorp

Op leeftijd en toch in de frontlinie. Vastberaden en met overgave in verzet. Volhoudend lijkt ze. Actie met en zonder actie – ogen gesloten, in kleermakerszit en met een paraplu tegen de waterstralen. Voor een beter klimaat. Dat zie je niet iedere dag, en dat mag gezien worden.

Kees van de Veen

Journalist Freek Schravesande schreef een mooi verhaal over de Van Mesdagkliniek, de tbs-instelling in Groningen, en ik mocht daar de foto’s bij maken. Het was geen onbekend terrein, ik heb er in het verleden vaker gefotografeerd. De grootste uitdaging is om, hoewel patiënten niet herkenbaar in beeld mogen, toch iets eigens van hen te laten zien. Tijdens het fotograferen op één van de afdelingen hoorde ik een vogeltje zingen. De eigenaar van het beestje was trots om samen op de foto te gaan en toonde spontaan zijn liefde voor zijn celgenoot.

Folkert Koelewijn

Momenteel werk ik aan een autonoom project over christelijke evangelisten in Nederland. Na een groot evangelisatie-evenement voor de Markthal in Rotterdam, bleef ik langer hangen om te kijken of er nog wat zou gebeuren. Zes vrouwen begonnen vurig te bidden voor een man op straat en probeerden “de demon van verslaving” uit te drijven. Doordat ik al zo lang aanwezig was, kon ik dichtbij komen en deze foto schieten. Het is mijn favoriet, omdat het in mijn ogen tegelijk de overgave van de ontvanger en het fanatieke van de evangelisten toont – tegen een alledaagse achtergrond. 

Nick den Engelsman

Tijdens mijn stage bij NRC heb ik geleerd om de tijd te nemen voor een foto. Dit beeld is gemaakt op de 26ste dag van de marathonblokkade door Extinction Rebellion op de A12. Ik was vroeg aanwezig en had al veel foto’s gemaakt. Terwijl de meeste mensen weg waren, besloot ik toch nog te blijven, in de hoop op een beter resultaat. De uitkomst was dit beeld van de laatste vier actievoerders die zich hebben vastgemaakt in de middenberm.

Simon Lenskens

Op een druilerige zaterdagochtend in april ging ik voor NRC naar het ’tulpenbelevingsveld’ in Creil in de Noordoostpolder. Ik trof er een eerder schraal veldje aan met wel meer dan honderd verschillende soorten tulpen, een partytent waar consumpties genuttigd konden worden en kleine groepjes toeristen die hun tulpenhonger hoopten te stillen. Het perfecte recept voor een typische Nederlandse plattelandsreportage. Uit het niets kwam plots een tractor aangereden met een hoop uitgelaten jonge kerels erop: een vrijgezellenfeest. De vrijgezel in kwestie was gekleed in niets anders dan een borat mankini en poseerde spontaan met een toerist in de reuzenklompen die al klaarstonden.

Sebiha Oztas

Voor NRC mocht ik een islamitisch pleeggezin fotograferen. Er is een tekort aan pleeggezinnen en met name islamitische pleeggezinnen. Vanaf het moment dat ik aankwam, werd ik hartelijk verwelkomd door de pleegkinderen en de pleegouders. De sfeer was warm en gastvrij. Ik mocht van de kinderen hun dagelijkse activiteiten vastleggen. Samen spelen, verkleden, eten en kletsen. Ik fotografeerde de kinderen, en zij mij. 

Na afloop kreeg ik tekeningen mee waarop je mij kon zien met mijn lieve hond Mac aan mijn zijde, over wie ik ze had verteld. De tijd dat ik met ze heb doorgebracht, zal mij altijd bijblijven. Het benadrukte de waarde van pleegzorg als een bron van steun en stabiliteit voor de kinderen die dit het hardst nodig hebben. 

Andreas Terlaak

Voor NRC had ik dit jaar de specifieke opdracht om tijdens de Grand Prix van Zandvoort een foto van de Tarzanbocht te maken. Na die klus heb ik deze foto van Max Verstappen gemaakt terwijl hij op weg was naar zijn negende overwinning op rij – op dat moment een evenaring van het record. Als je Formule 1 fotografeert is het een behoorlijke uitdaging de enorme snelheid van de auto’s in beeld brengen. Dat kan bijvoorbeeld door op een lange sluitertijd te fotograferen. Deze foto is gemaakt door op 1/10 seconde mee te bewegen met Max. Het kleurenpalet wordt verzorgd door de in oranje gehulde fans op de tribune, en een gele takelwagen en diverse andere objecten op de voorgrond. Max Verstappen werd dit jaar voor de derde keer op rij wereldkampioen en verbeterde het ene na het andere record.

Sake Elzinga

Terwijl ik op weg was naar het Verzetsmuseum voor een portrettenserie van Holocaust-overlevenden voor het Herinneringscentrum Kamp Westerbork werd ik ‘opgehouden’ door de grote klimaatmars. En dan klopt het journalistieke foto-hart om het toch vast te leggen. Ik heb er een serie gemaakt, maar dit beeld vond ik alles zeggen. De wilskracht en strijdvaardigheid van deze jongere voor het behoud van ons klimaat.

Frank Ruiter

Zenuwachtig ben ik niet snel, maar een icoon uit de literatuur fotograferen deed me toch een beetje zweten. Wat, zoals ik al hoopte, volledig onnodig was. Het resultaat is het soort portret waar ik niet alleen de geportretteerde in herken, maar ook mijzelf.

Bram Petraeus

Het afgelopen jaar heb ik samengewerkt met het Museum Catharijneconvent aan een uitgebreide fotoserie over kerken in Nederland met een migratie-achtergrond, waar komend jaar een boek over uit komt. Het klinkt misschien als een cliché, maar de verbondenheid die ik in de kerk zag, raakte me. Op deze foto bij de Argentijnse kerk Rios de Vida (Den Helder) zie je hoe ontzettend samen iedereen is: geen afleiding, geen telefoons. 

Hedayatullah Amid

Mijn favoriete foto is dit portret van mevrouw Amiena Jatta. Ze is 18 jaar en mag dit jaar voor de eerste keer gaan stemmen. Ze poseert samen met haar favoriete boek (Malorie Blackman, Noughts & Crosses), vlakbij haar huis in Zaandam. Ik vind het leuk hoe vastberaden ze eruit ziet, hoe de kat en zij met elkaar omgaan, en ook hoe de kleuren van de kattenvacht hetzelfde zijn als de boekomslag. De mistige achtergrond in de avond zorgt voor een beetje mysterie, terwijl zij en haar kat duidelijk op de voorgrond te zien zijn in het licht van een straatlantaarn.

Bart Maat

Een dag na de verkiezingen spreekt Dilan Yesilgöz de Tweede Kamerfractie van de VVD toe. De teleurstelling is van de gezichten af te lezen. De partij gaat van 34 naar 24 zetels in de kamer. Om een uur, als de fractievergadering begint, mag de pers er de eerste vijf minuten bij aanwezig zijn. Dan verschijnt Yesilgöz en neemt plaats aan de lange vergadertafel. Verslaggevers krioelen rond de kersverse fractievoorzitter en vragen haar reactie op de verkiezingsuitslag.

Vanaf het andere uiteinde van de tafel heb ik een goed zicht op het hele tafereel. De lampen van de camera’s verlichten Yesilgoz, dat maakt haar lichter dan haar omgeving. Door een groot televisiescherm wordt de achtergrond zwart, dat maakt het beeld rustig en sfeervol. Verslaggevers kijken geconcentreerd in haar richting, waardoor ze het middelpunt wordt van de compositie. Haar opgeheven wijsvinger en stemmige blik maken het beeld af. Een mooie verliezer