‘Als eeneiige tweeling wilden we nooit op elkaar lijken – nu hebben we er vrede mee dat we dezelfde dingen mooi vinden’

Wieke draagt een pak van Maison the Faux, Dries Van Noten-schoenen die eigenlijk van Heske zijn, haar trouwring is vintage. Heske draagt een broek van Maison the Faux, een vintage Thierry Mugler-jasje van Wieke en sneakers van Acne Studios.

Wieke

„Bij ons thuis werd vroeger nooit iets nieuws gekocht, want we hadden het niet heel breed. Toch zag onze moeder er altijd spectaculair uit. Ze droeg lange fluwelen jurken in heftige kleuren: oranje, roze, rood. Met hoge hakken, lippenstift en haar haar in een tulband. Ze hield erg van zich aankleden, maar was niet ijdel. Ze stond niet eindeloos voor de spiegel en was nooit op dieet, dat is belangrijk om mee te krijgen als kind. In de tweedehands winkel waar ze werkte waren Heske en ik altijd naar kleren aan het struinen met het geld dat we verdienden met bijbaantjes. We hebben al heel jong geleerd dat je overal een gouden vondst kunt doen. Nog steeds is bijna alles wat we kopen tweedehands.

„Het ging bij ons thuis nooit over goede smaak, maar over het ontwikkelen van je eigen smaak. Van jongs af aan kleed ik me al uitbundig. Daar houden alle kinderen van, dat zie ik nu ook bij mijn eigen kinderen van twee en vijf, alleen heb ik het nooit afgeleerd. Mijn kledingkast is eclectisch: van heel chic en vrouwelijk tot heel stoer. Ik wil vooral lol hebben in me aankleden.

„Dit soort uitgesproken kleding draag ik gewoon elke dag. Als ik naar een meeting moet met allemaal directeuren in blauwe pakken met stropdassen, denk ik wel eens: moet ik me aanpassen? Maar dat doe ik niet. Het voelt alsof er een nieuwe tijd is aangebroken. Er kan veel meer, ook als je leiding geeft. Een grote vrijheid.

„Dit pak van Maison the Faux heeft Heske ook. We houden van dezelfde dingen, al is mijn smaak misschien iets flamboyanter. Een tijdje geleden kwamen we elkaar onverwachts tegen in een café in exáct dezelfde outfit. Hetzelfde gestreepte shirt – we wisten niet van elkaar dat we dat gekocht hadden – gedragen onder een korte zwarte coltrui en met een zwarte broek. Heskes gesprekspartner dacht dat hij geprankt werd.”

Heske

„Als eeneiige tweeling hebben we in de puberteit erg ons best gedaan om juist niet op elkaar te lijken. We werden vaak verwisseld en dat is niet leuk als je nog op zoek bent naar je eigen plek in de wereld. Kleding was dé manier om je te onderscheiden. Pas sinds een paar jaar hebben we er vrede mee dat we eigenlijk vaak dezelfde dingen leuk en mooi vinden. We lenen veel van elkaar, op de foto heb ik een jasje van Wieke aan en zij mijn schoenen. Inmiddels vind ik het waanzinnig om iemand te hebben die heel erg op me lijkt. We vertrouwen elkaars smaak volledig. Wieke is de enige die over een nieuwe broek kan zeggen: tering, wat lelijk Hes!

„Deze broek is van ontwerpduo Maison the Faux. Joris [Suk] en Tessa [de Boer] zijn dierbare vrienden van ons die ik heb leren kennen op de kunstacademie. Hun ontwerpen zijn vrolijk, vriendelijk voor je lijf en sexy zonder klassiek erotisch te zijn. Van Joris en Tessa heb ik geleerd dat áls je dan toch een keer al je studiefinanciering op één hoop hebt gegooid om een mooi kledingstuk te kopen, je het ook gewoon dagelijks moet dragen. Kleding is niet voor in de kast.

„Ik geloof dat je je mood kunt kleuren met wat je aan hebt. Als ik een grijzige dag heb, ga ik all out. Als ik wat meer zelfvertrouwen nodig heb, dan kies voor een groot silhouet. Dat kleding je ook kan beschermen, leerden we in de puberteit. Toen hadden we als tweeling – daar bestaat helaas een perverse fetisj voor – veel last van mannen. Dat hield op toen we wijde skatebroeken en grote houthakkersshirts gingen dragen.”

Tekst Nathalie Wouters
Fotografie Jaimy Gail
Haar en make-up Alexander van der Heide