In haar vrije tijd is deze schrijver en boekverkoper het liefst bezig met kleding

„Ik ben een soort ekster, mijn oog valt meteen op glimmertjes en glans”, zegt Romy Day Winkel. „Ik hou van franje, borduursels, biesjes, pofmouwen, strikken; een haast grotesk soort vrouwelijkheid.” Het groene jasje op de foto, dat ze bij vintagewinkel Laura Dols in Amsterdam vond, is het ultieme voorbeeld. „Ik viel meteen voor het appliqué met die bloemen en het zilveren lintje dat knispert als een babyboekje. Het heeft precies de prinsessensfeer die ik zoek.”

Winkel schrijft korte verhalen en essays, werkt aan haar debuutroman en verkoopt boeken bij Athenaeum Boekhandel in Amsterdam. In haar vrije tijd is ze het liefst bezig met kleren. Dat was als kind al zo. „Tot grote frustratie van mijn ouders, die vonden dat het soms problematische vormen aannam. Vanaf mijn twaalfde wilde ik altijd winkelen. Ik kocht bijna elke week wel een kledingstuk. Meestal iets van 2 euro op het Waterlooplein of bij een van mijn favoriete tweedehandswinkels. Ik had een vast rondje met adressen dat ik elke week afging.”

Voor dat wekelijkse rondje heeft ze helaas geen tijd meer. Dus koopt ze nu vooral op Vinted. „Al kan ik daar ook úren op rondkijken.”

Wat haar zo aantrekt in juist dit type kleren? „Ik vind het leuk om te spelen met hoe ik overkom. Er hangen toch bepaalde vooroordelen aan ornamentele, frivole kleren. Ik word minder serieus genomen als ik er meisjesachtig uitzie. Het is leuk om mensen – vooral mannen – een beetje in de maling te nemen.”

Maar, zegt ze, ik kleed me echt voor mezelf. „Het decoreren van je lichaam is ook het vieren van je lichaam. Als ik in m’n eentje thuiswerk, kleed ik me ook zo. Ik voel me zeker in deze kleren. Kleuren zijn erg van invloed op hoe ik me voel.”

In het appartement dat ze met haar vriend deelt, zijn twee kamers aan haar hobby gewijd. Eentje met haar garderobe, en een compleet roze geverfde werkkamer waarin haar naaimachine staat. Sinds drie jaar maakt (of vermaakt) ze ook zelf kleren. Aan de muur hangen vintage kledingstukken, waaronder de zalmkleurige jurk die ze vorig jaar naar het Boekenbal droeg, en er liggen rollen glimmende stof die ze voor een paar euro bij Gideon Italiaander (Amsterdamse winkelketen die restpartijen verkoopt) heeft gevonden.

Een van haar recentste ontwerpen is een kruising tussen een balaclava en een badmuts, die met een grote, oudroze strik onder de kin sluit. „Ik heb mezelf leren naaien, maar loop nu tegen de grenzen van wat ik kan aan, het wordt tijd voor een cursus.”