‘Het leven is te kort om vies brood te eten’

in

‘Tijdens mijn afstudeerjaar aan de kunstacademie groeide de behoefte weer de boeken in te duiken. Nu studeer ik parttime filosofie aan de Rijksuniversiteit Groningen en werk daarnaast aan kunstprojecten voor verschillende opdrachtgevers. Ik teken illustraties, maak kunstinstallaties en posters, en film, regisseer en monteer documentaires. Ik houd van die afwisseling; soms vergeet ik dat ik ook nog een tentamen heb.

„Als filmmaker zet ik mijn eigen projecten op of word ik gevraagd door opdrachtgevers. Af en toe moet je ook een beetje bluffen dat je dingen kan die je nog nooit gedaan hebt. Op dit moment maak ik met twee anderen een documentaire en theatervoorstelling over Drentse identiteit, taal en regionalisme. Het project wordt gesubsidieerd door de provincie en een aantal Drentse gemeenten, waar ik na de zomer 8.000 euro van ontvang.

„Het eerste kwartaal van dit jaar had ik geen inkomen, al mijn lopende projecten waren nog in de maak. Ik leefde volledig van mijn spaarrekening, waarop ik minimaal 10.000 euro probeer te bewaren. Nu staat er 8.000 euro op, maar ik weet dat ik dat na de zomer weer kan aanvullen.

„Af en toe neem ik projecten aan die ik heel leuk vind, maar onderbetaald zijn en veel tijd in beslag nemen. Ik word steeds beter in ‘nee’ zeggen als er te weinig budget is, helaas geldt bij grote opdrachtgevers vaak een vaste prijs.

„Het voelt als een luxe om rond te kunnen komen zonder lening, zeker als student uit de ‘pechgeneratie’. Misschien wil ik na mijn bachelor filosofie nog een master aan de kunstacademie doen. Maar eerst wil ik op uitwisseling naar Bristol, de culturele scene van die stad spreekt mij enorm aan.”

uit

‘Als kind namen mijn ouders mijn broertje en mij mee naar verre vakantiebestemmingen, zoals China, Amerika en Nieuw-Zeeland. Sinds mijn achttiende reis ik om klimaatredenen alleen nog met de trein. Inmiddels ben ik naar Oostenrijk, Schotland, Denemarken, Zweden, Engeland en Duitsland gereisd. Helaas is een treinticket tussen Europese landen vaak duurder dan een vlucht.

„In Groningen woon ik in een oud, slecht geïsoleerd studentenhuis. Maar ik heb fijne huisgenoten, mijn slaapkamer is zestien vierkante meter mét eigen balkon, en ik woon aan het randje van de binnenstad. Voor dezelfde huurprijs vind ik niet snel weer zo’n plek.

„Aan boodschappen geef ik het meeste geld uit. Mijn brood koop ik bij de desembakker – het leven is te kort om vies brood te eten – en groenten en fruit bij de groenteboer. Specerijen, olijven en noten haal ik bij Le Souk, een Noord-Afrikaanse delicatessenzaak. Ik wil graag dat mijn geld bij kleine ondernemers terechtkomt, in plaats van Albert Heijn.”