‘Er werd flink gedronken en het kon er wild aan toegaan’ – Loïs Lane over hun favoriete feestzalen

De coronacrisis had hen lamgeslagen, net als veel andere muzikanten waren ze down. De eerste keer dat ze weer voor een volle zaal mochten optreden zaten de emoties dan ook hoog, zegt Monique Klemann (57). „Bij ons, en ook bij het publiek.” Haar zuster Suzanne Klemann (59): „Ik kon wel huilen, zo dankbaar was ik dat het weer mocht.”

Afgezien van wat gestreamde optredens hadden ze bijna twee jaar lang nauwelijks opgetreden. Een hard gelag: op één kwartaal Tozo-steun na waren ze in die periode aangewezen op hun werkende partners. Hun agenda’s hadden vol gezeten: vlak voor de pandemie uitbrak waren ze begonnen aan een clubtour om het 35-jarig bestaan van hun soulvolle band Loïs Lane te vieren. En een week vóór de eerste lockdown had Monique een solo-album uitgebracht. Opeens hadden ze alle tijd om te mantelzorgen voor hun ouders en muziek te maken met hun gezinnen. Monique: „Ik voelde me een ander persoon, enigszins geamputeerd.”

Nu is alles weer bij het oude. In januari wordt, twee jaar na dato, de jubileumtour van Loïs Lane hervat. Treden ze weer op bij bedrijfsfeesten, desgewenst met een flashback naar de evergreens van ABBA. En maken ze dit najaar met de Nederpop All Stars een theatertournee. Daarin zingen ze onder meer songs van Nederlandse popdiva’s, zoals ‘Love of Life’ van Jerney Kaagman.

Ze hadden nooit gedacht het zo lang te zullen volhouden. Suzanne, sinds vier jaar ook uitvaartondernemer: „Als iemand 35 jaar geleden tegen ons had gezegd: in 2022 zingen jullie nog samen, had ik geantwoord: je bent niet goed bij je hoofd.”

Dit voorjaar zag Monique in het Amsterdamse Paradiso een optreden van Cameo, de Amerikaane funk- en r&b-band die eind jaren zeventig zijn hoogtijdagen beleefde. Frontman Larry Blackmon liep „als een opa” over het podium en droeg een toque. Monique: „Wij hebben aan vrienden gevraagd: waarschuw ons als het pathetisch wordt. Als het zover is, hoop ik dat ze tegen ons zeggen: schatten, ga een boekenclubje doen, of lekker bridgen.”

10 Melkweg, Amsterdam (sinds 1973)

„In de Melkweg zijn we op 10 oktober 1985 ontdekt bij de Grote Prijs van Nederland [’s lands grootste competitie voor popmuziek]. Mo had Loïs Lane een jaar eerder opgericht met haar vriend Tijn. Maar vlak voor de Grote Prijs voltrok zich een liefdesdrama in de band en stapte de andere zangeres op. Suus zou invallen. We hebben een paar keer geoefend en het eerste optreden ging fantastisch. Kort daarna kregen we een platencontract aangeboden.

„U2, Nirvana, Pearl Jam, Prince, Lady Gaga, ze hebben allemaal opgetreden in de ‘Milky Way’. Staan we toch in een mooi rijtje. De Melkweg voelt voor ons ook als thuis. We zijn Amsterdamse kinderen. We kunnen er op de fiets heen en het hoort bij onze jeugd: we vierden er ook schoolfeesten.”

9 De Harmonie, Blokker (1945)

„Bij ieder nieuw album was De Harmonie in Blokker een van de vaste adressen van onze clubtour. Niet een van onze meest geliefde podia. De Dijk heeft een mooi nummer geschreven over het publiek in de kop van Noord-Holland: ‘Nergens is de zaal zo stroef als in Hippolytushoef.’ Stugge boeren die met hun rug naar je toe de hele avond bier staan te drinken. En dan aan het eind om een toegift vragen. Rot toch lekker op.

„Dat we De Harmonie noemen is omdat het zo’n legendarische plek is. Cliff Richard & The Shadows, Louis Armstrong – ze traden er op. En op 6 juni 1965 hebben The Beatles twee optredens in de veilinghal gegeven, hun enige concerten in Nederland ooit. ’s Middags en ’s avonds speelden ze steeds acht nummers, welgeteld 25 minuten.”

8 De Kruisweg, Marum (1948-2020)

„De Kruisweg in Marum was een restaurant, zalencomplex en bowlingcentrum in Groningen. Gigagroot en met tal van activiteiten. Als wij er kwamen, waren ze in een andere zaal soms aan het stijldansen. We herinneren ons ook een shuttleservice voor jonge bezoekers uit dorpen in de omgeving. We waren in die regio om de een of andere reden populair. Er werd flink gedronken en het kon er best wel wild aan toegaan. Twee van die stadse zangeresjes, dat baarde kennelijk opzien.

„Kort na het uitbreken van de corona-pandemie is De Kruisweg na ruim zeventig jaar gesloten. Het staat al twee jaar te koop. Hopelijk vinden ze een jonge Groningse ondernemer die het centrum nieuw leven inblaast.”

7 Parkzicht, Rotterdam (1989-1996)

„In onze hoogtijdagen, zo rond 1990, traden we soms maandelijks op in Parkzicht. Een discotheek en poppodium in een statig pand in het Park bij de Euromast, met Clarence van der Palm als uitbater. Hij onthaalde ons altijd zo feestelijk. We kregen beiden eens een gouden hanger van hem in de vorm van Parkzicht. Doodzonde dat die zaak in 1996 dicht moest [een portier schoot uit noodweer een bezoeker dood en kort daarna volgde een tweede schietpartij].

„Parkzicht werd in de jaren negentig de bakermat van de gabberhouse, maar wij, twee meisjes uit Amsterdam, hadden in Rotterdam ook een groot en enthousiast publiek. Ja, het kan enorm uitmaken waar je optreedt. In Amsterdam tref je vaak veel lastiger publiek. Een beetje verwend.”

6 De Bibelot, Dordrecht

„Toen De Bibelot nog gevestigd was in de Bonifatiuskerk, in het centrum van Dordrecht, hebben we daar vaak opgetreden. Het leek op Paradiso in Amsterdam, maar dan een stuk kleiner. Heel sfeervol, met plek voor iets van zes-, zevenhonderd bezoekers. Nu wemelt het van de grote buitenfestivals met tienduizenden bezoekers, maar die had je in onze begintijd niet. Wel kleine indoorfestivals met allerlei bandjes die sets van een uur speelden. De Bibelot organiseerde ook zo’n festival.

„In augustus 1993 speelden we in Biddinghuizen op een watersportfestival van de ANWB, op de plek waar een jaar later het eerste Lowlands werd georganiseerd. Het regende verschrikkelijk en we stonden te spelen voor een paar honderd bezoekers.”

5 Roxy, Amsterdam (1987-1999)

„De Roxy was meer een club dan een podium. Als we ergens hadden opgetreden en na een lange autorit in Amsterdam terugkeerden, gingen we er wel uit. We hebben er slechts een paar korte optredens gedaan, één of twee liedjes gezongen.

„De Roxy trok zo’n extravagant publiek. De club gaf een soort vrijbrief: doe maar zo gek mogelijk. Soms stonden er mensen naakt in kooien te dansen. De club maakte snel naam. Het duurde niet lang of op donderdagavonden stond het er vol provincialen. Sinds de discotheek afbrandde [omdat er binnen vuurwerk werd afgestoken op de dag dat mede-oprichter Peter Giele werd begraven] is de Roxy een legende geworden. In het boek over de club staat een foto van ons samen met Jan Rot.”

4 Naar Boven, Amsterdam (onbekend-1997)

„Naar Boven was een kroeg in de Reguliersbreestraat met een podium. Je moest een trap op, naar één hoog, vandaar die naam. Door de week werd daar veel gejamd. Door Candy Dulfer en haar band, door Trijntje Oosterhuis, door Herman Brood. Soms was er een programma, maar als je zin had deed je mee, stonden we lekker mee te blèren op een cover van Chaka Khan. Het was er vaak bomvol, met een paar honderd bezoekers bovenop elkaar. En daartussen zaten altijd de nodige dealers. Met Loïs Lane hebben we er nooit opgetreden, wel met Girls Wanna Have Fun [een all-girlband die van 1990 tot 2015 bestond]. Tegenover Naar boven had je destijds nog zo’n fijn café waar op zondagen gejamd werd: De Korte Golf.”

3 Buk Buk, Heiloo (1968)

„In de Buk Buk werken muziekliefhebbers. Geweldig enthousiast en met grote kennis van zaken. Als we daar arriveerden stond er ook altijd een tafel vol eten en drinken voor ons klaar, zo aardig.

„Ons management geeft aan podia altijd een lijstje met wensen door: een fles tequila, bier – voor de jongens –, een kratje gemengd fris, en broodjes voor na afloop. Een warme maaltijd vragen we niet meer, we kregen namelijk bijna altijd lasagne. Na alle bezuinigingen in de cultuursector nemen we tegenwoordig zelf tequila mee. En shotje voor het optreden geeft precies de juiste roes: het maakt je iets losser, het schraapt de keel, en je wordt er kraakhelder van. Een perfect medicijn, kortom, voor een geslaagd optreden.”

2 Thialf, Heerenveen (1967)

„Iedereen kent Thialf van schaatsen, maar in de hal zijn soms ook evenementen. Johnny Cash, Tina Turner en Eric Clapton hebben er opgetreden. En Loïs Lane dus ook: op 5 augustus 1990, in het voorprogramma van Prince. Hij vroeg ons voor een tournee van zes weken door Europa, in totaal 26 optredens. Allemaal giga-locaties. Vier keer in Wembley Arena in Londen, en in Bazel stonden we in een stadion voor 68.000 toeschouwers. Het publiek is dan zo ver weg, en je bent voor hen zo klein, alsof je in een tv zit. Het was een once in a lifetime ervaring. Met Prince hadden we een goed contact, na afloop namen we de shows steeds door. In Thialf droegen Prince en zijn bandleden tijdens hun toegift Loïs Lane-T-shirts.”

1 De Lantaarn, Hellendoorn (1983)

„Voor Amsterdammers is Hellendoorn ver weg, een beetje in the middle of nowhere. Maar wat een toplocatie is het. Met Loïs Lane en Girls Wanna Have Fun hebben we er in totaal zeker twintig keer opgetreden. Een zaal met een fijne akoestiek en waanzinnig enthousiast publiek, dat soms van begin tot eind meezong.

„Rob en Brendy Telgenkamp, die in 1993 eigenaar van het pand werden en dat jarenlang zijn gebleven, zorgden ervoor dat De Lantaarn onder muzikanten zo’n geweldige reputatie geniet. Ze programmeerden bijzonder, ook bekende bands uit Europa en Amerika, en namen het initiatief voor het Dauwpopfestival. Maar Rob en Brendy waren vooral zo hartelijk en gastvrij. Ze woonden boven de zaak, kookten voor artiesten, zorgden altijd voor genoeg drank en regelden desgewenst overnachtingen. Dankbaarheid voor zulke geweldige muzikale ondernemers is op z’n plaats.”

Foto’s Neeltje de Vries, Joram Blomkwist, ANP/Spaarnestad Photo, De Kruisweg, Stadsarchief Rotterdam, De Bibelot, Cleo Campert/Het RoXY Archief, Gerard Wessel/ANP, Buk Buk, Thialf