Stefflon Don: ‘Ik ben een boss bitch, jullie zijn niets’

„Hoe heet die platenzaak ook alweer?” Stephanie Victoria Allen - bekend als Stefflon Don - probeert op de naam te komen van de Nederlandse winkel waar haar moeder toen ze klein was, elke paar maanden een stapel nieuwe cd’s ging halen. We sommen namen op van in de scene gerespecteerde importzaken. „Nee, nee. Je mist hem nog. Ergens in Centraal Station.” Eh, de Free Record Shop? „Exactly!”

Stefflon Don (30) is een Britse popster. The Guardian noemde haar in december 2020 „one of Britain’s biggest exports”. Twee jaar eerder prijkte ze op de cover van de laatste print-editie van het Britse muziektijdschrift NME, en was ze de eerste Britse MC op de cover van het jaarlijkse talentennummer van Amerikaans hiphoptijdschrift XXL. Ze scoorde de afgelopen wereldhits met haar eigen muziek en met acts als J Balvin, Future, Luis Fonsi, French Montana en Wiley. Begin deze maand trad Stefflon Don op tijdens de viering van het platina-jubileum van koningin Elizabeth II - met Buckingham Palace als decor van haar optreden.

Negen

Maar haar muzikale reis begon in Rotterdam, waar de in Birmingham geboren Stefflon Don van haar vijfde tot en met haar veertiende woonde. De stad waarin ze haar „vriendinnetjes overhaalde om als Destiny’s Child mee te doen aan talentenshows”, vertelt ze via Zoom. En op haar negende voor het eerst een refrein inzong - voor ‘Hard Knock Life’ van de Nederlandse rapper U-niq; een kennis van haar vader. Toen ze haar stem voor het eerst terughoorde op de tape, moest ze huilen, vertelt Stefflon Don. „Is dat hoe ik klink? Ik ben een kleine ster! Ik wist toen dat ik hier mijn carrière van wilde maken.”

Dit weekend keert Stefflon Don terug naar de stad waar ze haar muzikale coming of age had. Ze is headliner op het OH MY! Festival in De Kuip in Rotterdam; een tweedaags festival met een stevige line-up die bestaat uit nationale hiphopartiesten, prominente Nigeriaanse popsterren als WizKid, CKay en Rema, en Amerikaanse rappers als Rick Ross, Tyga, Lil Baby, Da Baby en Lil Durk.

Stefflon Don kent al deze muziekscenes van dichtbij. Ze heeft een aanstekelijke en ronduit internationale sound waarin ze put uit onder meer Amerikaanse rap en R&B, Britse rap en grime, Nigeriaanse pop, bubbling en, nadrukkelijk, Jamaicaanse reggae en dancehall. In het Engels, hier en daar doorspekt met wat woorden in het Nederlands - „I remember listening to a lot of Surinaamse muziek” – vertelt ze vanuit haar woning hoe opgroeien in Rotterdam haar als artiest muzikaal mede gevormd heeft.

„Ik kende veel Surinamers, Antillianen, Kaapverdianen en luisterde naar hun muziek. Er was veel bubbling-muziek om me heen”, zegt Stefflon Don. In de typisch Nederlandse bubbling-scene versnelden DJ’s in de club dancehall en ook rap en R&B zodanig dat vocalisten soms als Mickey Mouse gingen klinken, en er nieuwe, opzwepend pulserende ritmes ontstonden. De wortels van haar ouders liggen in Jamaica. Thuis stond veel Jamaicaanse muziek aan, en rap en R&B uit de Verenigde Staten.

„Ik denk dat mijn achtergrond me heeft geholpen om een beat op een andere manier aan te vallen dan een regulier Brits persoon zou doen,” zegt Stefflon Don. „Ik heb die Jamaicaanse cultuur, en die Nederlandse cultuur waar automatisch weer andere culturen onder vallen. Ik heb daardoor andere accenten, ideeën en melodieën. Dat heeft mijn muziek en geluid voor een belangrijk deel gevormd.”

Aanvallen

Stefflon Don gebruikt de term ‘aanvallen’ niet voor niets wanneer ze het heeft over hoe ze haar stem inzet op een beat. Ze is een veelzijdige vocalist: ze zingt, rapt, toast en chant, en is in haar muziek afwisselend ruw en hard, en meer soepel en melodieus. Ze is een artiest die echt kan klinken alsof ze op oorlogspad is wanneer ze soeverein, dreigend en autonoom haar woordenreeksen afvuurt.

Toen ze in Rotterdam woonde en als meisje veel naar rapper Lil’ Kim luisterde, vroeg Stefflon Don zich af waarom die haar zo aansprak. „Ik merkte dat wanneer zij op een nummer met vier mannen stond, ik altijd op haar bijdrage wachtte. Ze had vaak een openingszin die heel rauw en direct was. De energie die ze uitstraalde was: ik ben een boss bitch en jullie zijn niets. Dat heb ik wel van haar overgenomen.”

Stefflon Don groeide op in een muzikale familie, met broertjes en zussen die rapten, zongen en muziek maakten. In eerste instantie zong ze voornamelijk; zoals op het refrein van U-Niq. „Ik rapte alleen thuis. Maar mijn zus merkte dat het zingen in die tijd niet goed ging. Ik klonk niet echt zoals ik wilde klinken en was daardoor verlegen wanneer ik zong. Als rapper was ik veel zelfverzekerder. Je kon me in elke ruimte zetten en ik had mijn teksten klaar.” Ze lacht. „Ik ging naar concerten toe en zei tegen de artiest: ik rap, wil je het horen? In de club stond ik letterlijk in een hoekje aan een jongen mijn raps te laten horen. Nu denk ik: hoe dom kun je zijn, haha.”

Als vrouw die rapt, is de druk om te presteren groot, zegt Stefflon Don. „Als vrouw moet je jezelf altijd extra bewijzen en zorgen dat je opvalt tussen de mannen. Mannen kunnen een paar middelmatige zinnen doen. Geen probleem. Een vrouw moet zorgen dat haar verse meteen ‘game over’ is - anders wordt ze niet meer gebeld.”

Die drang altijd harder te willen komen op een beat dan anderen, is één van haar grootste pluspunten, vindt ze. „Dat zou elke rapper moeten hebben. Ik kom uit een tijdperk waarin je niet kon rappen als je er niet hard voor wilde werken. De microfoon ging de groep rond, en het ging er echt om wie het beste kwam. Dat is wat rap zo tof maakte. Ik mis dat element nu. Ik hoor zovaak artiesten van wie ik denk: je kunt zoveel beter. Ik sta in de studio altijd open voor kritiek. Ik hou ervan! Het is mijn einddoel iets te schrijven waarover je simpelweg niet meer kunt zeggen dat het nog beter kan.”