Ruud Bos betekende veel voor de jazz

Ruud Bos schiep meezingmuziek van de hoogste orde. Hij is de componist van klassiekers als ‘Telkens weer’, schreef liedjes voor tv-series als Zeg ‘ns Aaa, De Fabeltjeskrant en Bassie en Adriaan, de muziek voor films als De inbreker en Naakt over de schutting, de muzikale aankleding van de Efteling en nog oneindig veel meer in die licht verteerbare sector. Maar dat hij ook als jazz-man excelleerde, is veel minder bekend. Des te verrassender dus, dat de nu 86-jarige Bos dinsdagavond het feestelijke middelpunt vormde van een concert in de reeks Dutch Jazz Heritage, het prijzenswaardige project van het Nederlands Jazz Archief dat speurwerk verricht naar Nederlandse jazz-hoogtepunten die voornamelijk dateren uit de jaren vijftig, zestig en zeventig.

En daar hoort Ruud Bos ook bij. Niet alleen omdat zijn populaire oeuvre verrassend veel jazz-elementen blijkt te bevatten (luister alleen al naar de vinnig swingende herkenningsmelodie van de populaire talkshow van Willem Duys), maar vooral ook vanwege de lang vergeten big band die hij in de jaren zestig in opdracht van de VPRO-radio blijkt te hebben geleid – met medewerking van de allerbeste jazz-muzikanten uit die tijd. Ze speelden stukken die Bos zelf arrangeerde en vaak ook componeerde, in een danig doortimmerde, laag op laag gestapelde stijl die destijds in Nederland zelden op het repertoire stond.

Daarvan is toen slechts weinig uitgezonden, zodat het orkest goeddeels onbekend bleef. Maar de opnamen bleven wel bewaard. Ze zijn intussen uitgebracht op een cd van het Nederlands Jazz Archief. En dinsdagavond werden ze weldadig geëvenaard door het 17-koppige Jazz Orchestra of the Concertgebouw. In zijn dankwoordje noemde Ruud Bos hun optreden ‘superieur’. En zijn betekenis voor de Nederlandse jazz is door dit project onweerlegbaar geworden.