De erfenis van de paters: een rij rabarber

Net toen Ed van der Aa (74) wilde beginnen met de Camino de Levante, een pelgrimstocht van 800 kilometer van Valencia naar Zamora, hoorde zijn vrouw, Ine van der Aa (75), dat ze een stuk uit de kloostertuin van de Kapel in ’t Zand in Roermond mocht onderhouden. Ed fronste zijn wenkbrauwen, want de kloostertuin was overwoekerd en er zou zwaar werk verricht moeten worden. Maar Ine had lang op deze kans gewacht. Na hun pensioen waren ze naar een mooi appartement in de stad verhuisd, maar zij miste de aarde aan haar handen. En dus ging Ed op pad en Ine ging aan het werk.

Redemptoristenklooster

Het was begin lente. Bij aankomst in de kloosterhof trof Ine een veld aan met hoog gras en dichte braamstruiken. In de hoogtijdagen leefden er zeker twintig paters in het aangelegen redemptoristenklooster, maar de laatste decennia was de abdij leeggelopen. In 2011 had een apothekersvereniging de gebouwen opgekocht en verbouwd tot zorgcentra. De tuin was echter van de Kapel gebleven en werd beheerd door een buurtbewoner die in het midden van de tuin aardappels teelde in kaarsrechte rijen.

Van deze buurtbewoner kreeg Ine een stuk in het zonnige gedeelte van de tuin. Ze plagde twee vierkanten af waar ze onder andere wat peulen, aardappels en cosmea liet groeien. Het gras rondom haar moestuinen maaide ze kort, zodat er een zacht en beloopbaar pad ontstond. Zodra ze klaar was met haar twee perken, keek ze naar het hoge gras om haar heen en vroeg zich af of ze haar gebied niet wat kon uitbreiden.

Ondertussen wandelde Ed over zanderige paden in midden-Spanje. Een paar jaar daarvoor stond hij nog voor de klas. Nu genoot hij van de dagen waarop hij zelden iemand tegenkwam.

In de zomer keerde Ed terug. Ine had inmiddels zes moestuinen in het zonnige gedeelte aangelegd en was nu bezig de schaduwzijde van de tuin te ontginnen. Ed stroopte ook de mouwen op, pakte zijn schop en legde de uitgestoken plaggen op hopen naast de bloemperken.

Composthopen keren

Inmiddels onderhouden Ine en Ed nu voor het zevende jaar samen een groot gedeelte van de kloostertuin. Vier à vijf keer per week komen ze langs om fruit te plukken, hun groente te inspecteren en de composthopen te keren. Ze oogsten genoeg voor zichzelf, vrienden, buurtbewoners en familie. De rest is voor de vogels, de slakken en andere dieren in de tuin.

Het herwilderde stuk voor NRC ligt aan de zuidzijde van de kloosterhof. Naast wat wilde planten zoals komkommerkruid, smeerwortel en zevenblad, toont de grond ook zijn geschiedenis. Zo zijn er twee aardappelplanten opgekomen die Ed een paar jaar geleden had gepoot, en vlak naast het wilde stuk komt ieder jaar een rij rabarberplanten op. Ine en Ed wijzen naar de Kapel. Een erfenis van de paters.