Aardbeving trof veel Afghanen in hun slaap, de Taliban vragen om internationale hulp

Aardbevingen zijn Afghanistan niet vreemd – het land ligt op meerdere geologische breuklijnen – maar die van woensdag heeft uitzonderlijk veel levens gekost. Volgens de Taliban zijn zeker duizend Afghanen omgekomen door de beving met een kracht van 5,9, volgens de Amerikaanse geologische dienst op slechts 10 kilometer onder het aardoppervlak. Door het tijdstip, om half twee ’s nachts, werden veel slachtoffers in hun slaap getroffen.

Naar verwachting zal het dodental verder oplopen: vermoedelijk liggen nog veel slachtoffers onder het puin en informatie is moeilijk verkrijgbaar omdat telefoonverbindingen zijn uitgevallen. Het epicentrum van de beving lag in moeilijk bereikbaar, bergachtig gebied, zo’n 40 kilometer ten zuidwesten van de stad Khost, aan de grens met Pakistan. Sommige dorpen zouden geheel zijn vernietigd. De beving was de zwaarste in Afghanistan in twintig jaar en werd op honderden kilometers afstand gevoeld. In Pakistan is geen grote schade gemeld.

Woensdagavond waren sommige dorpen nog helemaal niet bereikt door hulpverleners. Slecht weer maakte reddingswerk met helikopters moeilijker. Van de 1.500 gewonden zijn velen overgebracht naar ziekenhuizen in andere steden, waaronder Kabul. Inwoners van de zwaar getroffen provincies Khost en Paktika helpen elkaar met opvang en het zoeken naar overlevenden.

Aardbevingen zorgen jaarlijks voor honderden doden in Afghanistan, mede doordat huizen niet aardbevingsbestendig zijn gebouwd. De medische zorg laat vooral in de provincies sterk te wensen over en rampenplannen ontbreken. Na de machtsgreep door de Taliban in augustus vorig jaar is bovendien de armoede sterk gestegen, waardoor de hulpbehoefte alleen maar groter zal zijn.

De hoogste Talibanleider Hibatullah Akhundzada blijft doorgaans op de achtergrond, maar heeft woensdag internationale organisaties meteen gevraagd om „alle mogelijke moeite te doen om de getroffen mensen te helpen bij deze grote tragedie”. De onderminister voor Rampenbestrijding verklaarde dat „elk land bij zo’n groot incident buitenlandse hulp nodig zou hebben.”

Na de machtsovername is veel buitenlandse hulp stilgelegd, omdat donoren weigerden de Taliban aan geld en legitimering te helpen. Veel overheden erkennen het Talibanregime niet als officiële regering. Hulporganisaties van de Verenigde Naties, zoals het Wereldvoedselprogramma en Unicef, zijn wel gebleven. Zij hadden de hulp al uitgebreid, omdat miljoenen Afghanen honger lijden.

Tenten en dekens

Unicef heeft in reactie op het hulpverzoek van de „de facto autoriteiten” al enkele medische teams en vrachtwagens met tenten, dekens en andere hulp uit de directe omgeving naar het rampgebied gebracht. De Nederlandse minister voor Ontwikkelingssamenwerking Liesje Schreinemacher (VVD) twitterde dat Nederland „organisaties steunt die ter plekke noodhulp kunnen bieden”.

De Amerikaanse president Biden heef USAID opdracht gegeven om uit te zoeken hoe de Verenigde Staten kunnen bijdragen. Veel donoren zullen proberen om hulp zoveel mogelijk om de Taliban heen te organiseren, al zal enige samenwerking moeilijk te vermijden zijn.

Lees ook:

Uitzonderingen op sancties tegen de Taliban om hongersnood te voorkomen