Met glitter de feestdagen door

December. Buiten is het donker, binnen flonkeren de kaarsen en de zorgvuldig uitgezochte feestverlichting waarvan het licht speels weerkaatst in de kerstballen – én in de oogleden en jukbeenderen van het verzameld gezelschap. Want zoals oliebollen, kerstbomen en milde vraatzucht horen bij december, is ook glittermake-up een vast onderdeel van de feestmaand. En hoe grimmiger de omstandigheden buiten, in alle opzichten, hoe meer behoefte aan glitter.

Er schijnt een evolutionaire verklaring te zijn voor des mensens voorkeur voor glitter (onze oerversies zochten water op droge vlaktes), maar hoe dat ook moge zijn : alle grote cosmeticamerken komen rond december met ‘festive season’-specials en die bestaan traditiegetrouw vrijwel volledig uit glitterspul, vooral de oogschaduw. Dat loopt van de subtiele glans van de minieme glitterdeeltjes in Les 4 ombres No 5 van Chanel, tot de sensationele iridiscerende vlokken in het feestpakket van Mac.

Voor ieder wat wils, zou je denken. Maar bij glitter lijkt ook altijd de vraag te spelen; kán het wel? Ben ik er niet te oud voor bijvoorbeeld? Er schijnt een stelregel te zijn dat je boven de dertig geen glitter meer moet willen gebruiken omdat dat het deltalandschap van fijne lijnen op je gezicht juist benadrukt. En van een heel andere orde: lijdt het milieu onder de tonnen glitter die wereldwijd de avond van Kerstmis met de cleanser mee door de gootsteen richting oceanen stromen?

Om met het laatste te beginnen: ja, maar je moet het wel in perspectief zien. Glitter bestaat uit minieme stukjes van een hele dunne plaat plastic (een polyethyleen) met een glanslaag (meestal metaal) en een afdeklaag. Omdat je make-up afwast en wegspoelt komt dat plastic rechtstreeks in het milieu terecht. Het perspectief is dat er door, zeg eens, rondslingerend verpakkingsmateriaal en de slijtage van autobanden veel meer plastic in zee terecht komt. Maar het besef groeit ook binnen de cosmetica-industrie dat je geen microplastics moet gebruiken .

Bioglitters

Sinds een paar jaar zijn bioglitters dan ook een hot topic in make-upland. Die zal je nog niet aantreffen in de seizoensspecials van de grote cosmeticamerken, maar wel in de nieuwe kleinere (vegan) merken. Je kunt ze ook kopen op de websites van bijvoorbeeld EcoStardust, Wild Glitter, of Projekt Glitter uit Berlijn. Bioglitter is biologisch afbreekbaar, beloven de sites, en dat lijkt aannemelijk. De dunne plaat die tot glitter versneden wordt is van cellulose gemaakt, vaak afkomstig van eucalyptusbomen. De glans komt soms van metaal, soms van mica – maar dat glimt minder. Je koopt de glitter daar los, niet al verwerkt in oogschaduw of highlighter, maar dat hoeft geen probleem te zijn. Doe wat lipbalsem of een andere balsem die plakt op je ooglid, en dep er met je vinger wat glitter op. Voilá. Voor wie dat te avontuurlijk vindt, verkoopt Projekt Glitter ook speciale ‘glitterlijm’ van aloë vera.

Rest de vraag; kan glitter überhaupt wel voor wie ouder is dan eind twintig? Ja natuurlijk, zegt stervisagist Leco van Zadelhoff. Maar moet het effect dat je wil bereiken ‘feestelijk’ of ‘glamorous’ zijn en niet ‘grime’, dan is zelfbeheersing belangrijk. Zijn advies: maak je mooi op, en kijk dan waar je nog iets extra’s kan gebruiken. Op het ooglid, bijvoorbeeld, of probeer eens een glim-eyeliner langs de wimperrand. Of een beetje in de binnenooghoek, op de brug van je neus, of langs de cupidoboog van je lippen – maar liever niet allemaal tegelijk.

Mocht je koudwatervrees hebben: misschien helpt het om te weten dat glittermake-up een elementaire menselijk behoefte lijkt. Archeologen vonden aanwijzingen dat Neanderthalers al make-up gebruikten met stukjes zwart, glimmend mineraal erin. Dus geef toe aan je oerinstinct, en shine.