Waarom nemen mijn broers de telefoon niet op?

Ik ben 41 en heb twee broertjes die ongeveer twintig jaar jonger zijn, en waar ik een warme band mee heb. Als ik ze bel nemen ze nooit op, zelfs als ik zie dat ze op datzelfde moment op WhatsApp zitten. Ook na twee gemiste oproepen bellen ze me niet terug. Inmiddels lukt het me ze na enig appen aan de telefoon te krijgen, maar het gaat dus niet van harte. Het heeft weinig met een druk leven te maken, want druk zijn ze niet. Mag ik nog verwachten dat ze terugbellen? Of ooit op gaan nemen als ik bel? Mag ik nog bellen?

(Naam bekend bij de redactie)

Het is alsof je vrienden wilt verrassen en je ze achter de bank ziet duiken als je aanbelt. Erger nog: ze nemen niet eens de moeite om ‘laatstgezien’ in WhatsApp uit te schakelen: het kan ze niks schelen dat u ziet dat ze online zijn.

De verklaring is waarschijnlijk simpel: ze hebben geen zin om te bellen. Niet omdat ze niet om u geven, maar nou ja, gewoon, geen zin ofzo. Zoals je dat op die leeftijd kunt hebben. Omdat je zus van 41 (of je moeder of tante) de laatste vrouw is in je leven waar je op dat moment aan denkt of mee bezig wilt zijn. Gelukkig kunnen ze het zich permitteren om u te negeren. Ze hebben kennelijk geen geld of aandacht nodig en ze gaan er waarschijnlijk vanuit dat het met u ook goed gaat. Wees maar blij dat ze niet opnemen. Plichtmatige familietelefoontjes leveren alleen maar dodelijk vermoeiende gesprekken op.

Martine Kamsma (47)

Het is een van de raadselachtige verschijnselen van deze eeuw: de jonge generatie belt niet of nauwelijks en neemt niet of zelden op. Nou ja, raadselachtig: dit ‘verschijnsel’ viel samen met de opkomst van berichtendiensten als sms, msn en alle socialemediakanalen nadien.

Waar het op neerkomt: jonge mensen communiceren liever digitaal.

Gebeld worden voelt voor jonge mensen intimiderend; alsof er altijd een ‘taak’ klaarstaat waar je op dat moment geen nee tegen kan zeggen. Gebeld worden is opgejaagd worden.

Digitaal communiceren is een manier om speling te creëren. App maar wat je wil zeggen of wat ik moet doen, dan kan ik op mijn gemak antwoorden. Dat geeft rust. Het is dus niet persoonlijk: het is een manier om in dit opgejaagde tijdperk enige zelfbeschikking te behouden.

Lotfi El Hamidi (35)

Wil je uren kletsen, een kort en krachtige boodschap overbrengen of wil je je zorgen uiten? Ik weet niet wat me te wachten staat als ik mijn telefoon opneem. Ik kijk on-demand nieuws, luister on-demand muziek en consumeer on-demand entertainment. Die controle in het ontvangen van prikkels wil ik ook hebben in de communicatie met mijn familie en vrienden. In een WhatsApp-berichtje kan ik meteen lezen waar het over gaat. Het is ook fijn om de tijd te kunnen nemen om te reageren, en te bepalen hoe ik dat ga doen.

Bovendien voelt zomaar gebeld worden alsof er iets ergs aan de hand is. Ik denk dan: wat heb ik nu weer gedaan? Wat is zo dringend dat het nú besproken moet worden? Wacht maar niet meer op een telefoontje terug. Als je hun stem mist, kun je ze een spraakmemo sturen in hoop dat je er een terugkrijgt, maar ga er niet van uit dat dat lukt.

Süeda Isik (24)

Illustratie Lotte Dijkstra.