Heb liefde voor je haar

Haar. Ik hou van haar. Ik hou ook van haar, en van haar haar, maar vooral van mijn haar. Ik heb haar altijd belangrijk gevonden. Dat is er met de paplepel in gegoten. Ik kan me nog herinneren dat ik vroeger de kapper over de vloer kreeg, althans, m’n vader. Mijn broer en ik mochten dan ook onder het scheerapparaat. Een kuifje was toen hip binnen de black community. Gewoon, zoals ik het zeg, een kuifje. Dit was in de tijd van het EK 2000, toen Patrick Kluivert nog op z’n top was.

Toen ik wat ouder werd, oud genoeg om zelfstandig door de wereld te reizen, ging ik naar een kapper bij de Albert Cuyp, Slim heette hij, een Tunesische man die veel plezier had tijdens het knippen. Mijn vader had een betalingsregeling met hem afgesproken, waardoor ik zonder zelf een cent op zak te hebben toch een fresh fade kon krijgen (google that shit als je niet weet wat ik bedoel. We leven in 2021).

Je zou denken dat ik van zoiets misbruik zou maken, gratis naar de kapper kunnen gaan. Integendeel, het was eerder mijn vader die mij dwong om te gaan als de eerste stoppels zich begonnen te vertonen langs mijn haarlijn. Om de twee weken – maximaal – is het weer tijd voor een beurt, vond hij. Hoe iemand zichzelf verzorgt, zegt veel over hoe diegene in het leven staat. Neem je jezelf serieus, dan zie je er goed uit. Neem je jezelf meer dan serieus, dan zie je er goed uit én zit je haar netjes. Maar vergeet niet: Neem jezelf nooit te serieus! Zo heb ik het meegekregen.

Back in the days was mijn haar altijd kort. Kort is lekker simpel. Je hoeft het enkel twintig seconden te borstelen en je bent good to go. En het mooie is dat je het niet eens telkens hoeft te onderhouden met een volledige knipbeurt. Een touch-up plus de contouren aanscherpen is in principe al voldoende. Pas tegen mijn twintigste begon ik dingen met m’n haar te doen. ‘Dingen doen’ was in eerste instantie minder doen, en terwijl ik de groei aankeek, zat ik soms te fantaseren over meer haar, maar telkens leek het groeiproces op een gegeven moment te stagneren. Tot m’n moeder rasta begon te kweken. Er ging een wereld voor mij open, de wereld van het hebben van een hoop haar op je hoofd.

Maar het beginproces van kroeshaar laten groeien! Iedereen die je hier op de foto ziet, kan je vertellen dat die shit geen pretje is. Het begint met korte vlechtjes, zo kort dat men op een afstand niet eens door heeft dat het vlechtjes zijn, en je moet geduldig wachten tot het groeit. But the thing is, in die vlechtstand groeit het haar sneller! Het leek wel alsof een blokkade werd verwijderd! Voor eenieder die het geduld kan opbrengen is de journey van kroeshaar laten groeien in retrospect een geweldige ervaring. Je krijgt een band met je haar. Tenminste, ik heb een band met m’n haar. Iemand vertelde me laatst dat haar energie met zich meedraagt. Makes sense if you ask me. Alles in life draagt energie met zich mee.

Het ding met dreadlocks is dat je het om de acht tot tien weken het beste weer kan instoppen – zo noemt men dat, wanneer je de uitgroei hergroepeert met het grote geheel – en dat maakte dus dat ik soms ook maar eens in de acht à tien weken naar de kapper ging, tot ongenoegen van m’n vader. Soms zat ik met hem op de bank, en dan keek hij naar me en zei hij: „Nee, man. Uh-uhh,” en draaide hij z’n hoofd weg met een afkeurende blik. Sinds vrij recent ga ik weer om de twee weken naar de kapper, alleen omdat m’n pa al die uitgroei niet kon aanzien. Hij heeft me weer op scherp gezet, in die zin.

Met hem gaat het nu niet zo goed. Hij zit thuis met gezondheidsissues. Toch is zijn haar altijd fris, want ook al zit hij binnen, de kapper komt nog steeds om de twee weken thuis langs. Zo serieus neemt ‘ie zichzelf nog steeds. Ik doe dat ook, en daarom sta ik niet op de foto. Op de dag van de shoot was mijn haar niet fris genoeg, dus dan ben ik de foto niet waard.

Heb liefde voor haar. Ook voor hem. Voor iedereen! Maar heb ook liefde voor je haar. En uit die liefde in het verzorgen ervan. Dan zal jouw haar ook voor jou zorgen.

Denzel Veerkamp (25)
vierdejaarsstudent modevormgeving aan de Willem de Kooning Academie

„Ik ben trots op mijn haar, het zijn echt mijn manen. Als puber heb ik van alles en nog wat uitgeprobeerd, zoals opscheertjes. Nu draag ik het alweer een tijdje lang, net als toen ik kind was. Het komt tot mijn schouders, maar ik wil het verder laten groeien. Om de maand laat ik het invlechten door mijn tante. Dat kan soms uren duren, het is best een intiem proces.”

Haar Keanna Williams

Emmanuel Stephens (23)
financieringsspecialist bij Rabobank

„Laatst droomde ik dat ik mijn haar had afgeknipt, dat was echt wel een nachtmerrie. Dat betekent dat het belangrijk voor me is. Ik laat het sinds twee jaar groeien. Ik was altijd benieuwd hoe lang haar er bij mij uit zou zien, en het is een heel leuk proces. Ik zie het als symbool voor groei en ontwikkeling in het leven. Dreads veranderen van structuur naarmate ze ouder zijn: ze worden steeds dichter en strakker, dus netter.”

Jowi Maduro (25)
analist bij een derivatenhandelaar

„Als kind wilde ik al lang haar, maar op de lagere en middelbare school op Curaçao waren jongens verplicht hun haar kort te laten scheren. Ik geloof dat dit te maken heeft met onze gezamenlijke geschiedenis, het idee dat donkere mannen met lang haar aan de rand van de samenleving zouden staan. Ik laat het sinds een half jaar groeien, er zit nu nog nephaar in. Mijn haar is zelfexpressie én protest. Je uiterlijk staat los van je bijdrage aan de maatschappij.”

Tads (muzikant)

„Ik draag mijn haar ongeveer vier jaar lang. Tussendoor is het nog wel geknipt. Het groeit beter in dreads of vlechten, gestroomlijnder. Toen ik nog een afro had, leek het alsof het alleen maar dikker werd, in plaats van langer. Ik dacht dat lang haar minder werk zou zijn, maar dat valt tegen: je moet dreads wassen, laten luchten en om de paar maanden laten instoppen. Voor sommige mensen is hun haar hun hele identiteit. Ik hecht er niet aan, ik haal het er zo weer af.”

Haar Merci lie-sem

24K Water (24)
rapper en muzikant

„In de black community is haar power. Hoe langer mijn haar is, hoe meer kracht ik eruit haal. Als kind had ik lang haar, als puber wisselde ik en sinds vier jaar heb ik het weer lang. Mijn haar zit tussen kroes en krullen in. Soms draag ik het los, maar meestal heb ik het in vlechten. Het is een look die goed bij mijn hoofd past, en mensen herkennen me eraan: hé, daar heb je Water.”

Haar Keanna Williams