Kan dat fruit echt niet zonder zo’n plastic stickertje?

Ze mogen dan piepklein zijn, maar toch besloot Comeos, de Belgische belangenbehartiger voor onder meer de voedingssector, vorig jaar een einde te maken aan het gebruik van plastic stickertjes op fruit. In Vlaanderen zijn ze al verdwenen. Ook in Frankrijk worden ze vanaf volgend jaar verboden. Alleen varianten van papier of composteerbaar plastic zijn dan nog toegestaan. In Nederland zal dat voorlopig niet gebeuren.

Je kunt natuurlijk zeggen: ach, zo’n piepklein stukje plastic, ergerlijk misschien, maar moet je je daar nou zo druk over te maken? Maar Comeos becijferde dat hun actie jaarlijks zo’n 120 ton plastic bespaart. En juist omdat ze zo klein zijn, zorgen de stickers voor problemen, doordat ze gemakkelijk via de schil bij het groente-, fruit- en tuinafval belanden.

Toch heeft tegenwoordig elke appel en elke peer zo’n plaatje nodig. Vaak staat er een cijfercombinatie op, de zogeheten PLU-code, wat staat voor het Engelse Price Look-Up. Maar geen consument weet dat 4121 een kleine Elstar-appel is en 4123 een grote. En dat daar bij de biologische variant een 9 aan voorafgaat (In geval van de Elstar: 94123), en bij een (in Nederland niet verkrijgbare) genetisch gemodificeerde een 8. Mijn supermarkt heeft die PLU-codes al afgeschaft.

Dat er vroeger niet op elk stuk fruit zo’n sticker zat – mijn broer en ik maakten ruzie om die plaatjes – kwam wellicht omdat de marktkoopman of de groenteman ze toch wel herkende. Bovendien waren er veel minder soorten. Het kassapersoneel van de supermarkt kan ze onmogelijk allemaal uit elkaar houden. En bij zelfbediening kunnen klanten die zich bedenken hun fruit in de verkeerde bak terugleggen.

Papier is te stug

Plastic vervangen door papier of een composteerbare variant is ingewikkelder dan het lijkt. Papier is te stug, vertelt een woordvoerder van een Zeeuwse fruitgroothandel. Het blijft niet zitten op de harde, ronde schil van een appel (op een banaan of mango is dat een stuk makkelijker). Ook omdat ze bij het verpakkingsproces niet via een lopende band worden getransporteerd, maar in stromend water, om zo de kans op butsen te verkleinen.

De groothandel zou graag biologisch afbreekbaar plastic gebruiken, maar dat blijkt (nog) niet geschikt voor de manier waarop in Nederland wordt gecomposteerd en kan dat proces verstoren.

Het wachten is misschien op de Amerikaanse start-up StixFresh. Die maken fruitstickers met een coating – naar eigen zeggen op natuurlijke basis – die geleidelijk verdampt en daarmee het rotten van fruit met wel twee weken kan vertragen.