Tyrion Lannister ogląda słoik z dzikim ogniem.
Dziki ogień – substancja wytwarzana przez Cech Alchemików.
Charakterystyka[]
Jest to płyn podobny do nafty o odcieniu ciemnozielonym, w chłodnych warunkach gęstnieje. Bardzo zdradliwa substancja o olbrzymiej mocy – dziki ogień wsiąka w tkaniny, drewno, ciało, glinę, a nawet stal. Gdy zacznie płonąć nie można go w żaden sposób ugasić, dopóki sam się nie wypali, pływa również na powierzchni wody. Mówi się, że dziki ogień posiada niezależną wolę – ludzie nie są w stanie nad nim zapanować.
Wśród Cechu Alchemików[]
Alchemicy mawiali, że tylko trzy rzeczy płoną bardziej od dzikiego ognia: smoczy ogień, ogień w sercu ziemi i słońce latem. Wśród swojego cechu nazywali go „substancją” oraz bardzo strzegli produkcji i przechowywania dzikiego ognia. Przechowywanie odbywa się w glinianych dzbanach umieszczonych w głębokich podziemiach, nad którymi znajdują się olbrzymie zapadnie wypełnione piaskiem – w razie zapłonu piasek ma za zadanie zneutralizować ogrom ognia.
Historia[]
Przed obecnymi wydarzeniami[]
Dziki ogień pod Królewską Przystanią.
Za czasów panowania Aerysa II Targaryena rozkazał on ukryć pod całą Królewską Przystanią skrytki z dzikim ogniem, by w razie późniejszych wypadków spalić całe miasto. Aerion Jasny Płomień, członek rodu Targaryenów, będąc pijanym wypił dzban dzikiego ognia, by zamienić się w smoka, lecz skończyło się to jego śmiercią.
Obecne wydarzenia[]
Powszechnie znanym było iż Thoros z Myr walczył płonącym mieczem. Sztuczki tej dokonywać maczając miecz w dzikim ogniu, przez co płonął on nawet do godziny, lecz potem miecz nadawał się tylko do wyrzucenia.
Wybuch dzikie ognia, niszczący flotę Stannisa Baratheona.
Najbardziej znanym wydarzeniem z udziałem dzikiego ognia była Bitwa nad Czarnym Nurtem, podczas której flota Stannisa Baratheona, która atakowała miasto, została zniszczona przez dziki ogień unoszący się na wodzie. Cersei Lannister użyła również tej substancji by spalić Wielki Sept.